نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: هر ساله هزاران کودک به‌دلایل مختلف در مراکز نگهداری شبانه روزی پذیرفته می شوند. کودکان ساکن در این مراکز معمولاً کسانی هستند که به‌دلیل بی توجهی، آزارهای جسمی، سوء مصرف مواد توسط والدین، طلاق و فقر اقتصادی – اجتماعی به این مراکز سپرده می‌شوند. از سوی دیگر ورود به مراکز نگهداری شبانه روزی و زندگی در این محیط نیز کودکان را در معرض مشکلات رفتاری و بهداشتی فراوانی قرار می دهد. هدف این مطالعه تعیین فراوانی مشکلات رفتاری کودکان 11-7 ساله ساکن مراکز نگهداری شبانه روزی شهر تهران، در سال 1385 بود.

  روش بررسی: مطالعه حاضر مقطعی و جامعه پژوهش کلیه کودکان 11-7 ساله ساکن مراکز نگهداری بودند تعداد نمونه 105 کودک (57 پسر و 48 دختر) که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق چک لیست مشکلات رفتاری کودکان (CBCL) از طریق مصاحبه با مربیانی که بیشترین شناخت را از کودکان و رفتار آن‌ها داشتند، جمع‌آوری گردید.

  یافته ها: نتایج نشان داد شایع‌ترین اختلالات رفتاری در این کودکان به ترتیب بزهکاری (8/44درصد)، برون گرایی (40درصد)، درون گرایی (40درصد)، مشکلات اجتماعی (3/13درصد) و پرخاشگری (4/11درصد) بود. همچنین برحسب امتیاز کسب شده از کل سؤالات پرسشنامه بیشتر از 28درصد از این کودکان از نظر سلامت روانی دارای اختلال بودند. آزمون کای اسکوئر نیز نشان داد بین مشکلات توجه و سلامت روانی با متغیر جنس ارتباط معنی دار وجود دارد (05/0> P )، ولی بین سایر اختلالات رفتاری با جنس، سن و مدت زمان سکونت در مراکز ارتباط معنی دار وجود نداشت.

  نتیجه گیری: براساس یافته های بدست آمده از این مطالعه و نتایج سایر تحقیقات انجام شده درکشورهای دیگر، توجه بیشتر و رسیدگی به وضعیت سلامتی این گروه از کودکان و انجام مطالعات بیشتر در خصوص بررسی عوامل مؤثر بر سلامت روانی آن‌ها توصیه می گردد.