نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: ابتلای به بیماری دیابت و الزام بیمار به خودمراقبتی موجب تنش های فراوانی در زندگی روزمره می‌شود که استفاده از سبک‌های مقابله‌ای را به منظور سازگاری ضروری می‌سازد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان همبستگی سبک های مقابله ای و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی انجام گرفت.

  روش بررسی : در این پژوهش توصیفی-همبستگی، 275 بیمار دیابتی نوع1 و2 به روش نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی تهران انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خلاصه فعالیت های خود مراقبتی دیابت و مقیاس سبک های مقابله ای جالویس بود. داده ها توسط آمار توصیفی و آزمون اسپیرمن تحت نرم افزار SPSS 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته ها: خود مراقبتی با سبک‌های مقابله‌ای مواجه شدن (05/0 ,p‹ 28/0 r= )، خوشبینانه (0 1 /0 ,p‹ 28/0 r= )، حمایت جوینده (0 1 /0 ,p‹ 31/0 r= )، و خود اتکایی(01/0 ,p‹ 25/0 r= ) همبستگی مثبت و معنی‌داری داشتند و سبک های مقابله‌ای طفره‌آمیز (05/0 ,p‹ 18/0- r= ) و هیجانی(0 1 /0 ,p‹ 34/0- r= ) با خود مراقبتی همبستگی منفی و معنی‌داری داشتند. همبستگی خود مراقبتی ونمره کلی سبک‌های مقابله‌ای از نظر آماری معنی‌دار بود (26/0 r= ، 018/0 p= ).