نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: مطالعات مختلفی در مورد فرسودگی شغلی پرستاران صورت گرفته است اما بافت اجتماعی و فرهنگی سازمان های مراقبتی و در راستای آن مشخصه های فردی پرستاران شاغل در این سازمان ها می تواند دانش جدیدی را در مورد این مقوله سازمانی ایجاد نماید. بر این اساس مطالعه حاضر در نظر دارد پس از تعیین فراوانی و شدت فرسودگی شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اراک، ارتباط این ابعاد را با عوامل فردی پرستاران مشخص نماید.

  روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی- همبستگی است. نمونه پژوهش 200 پرستار بودند که با روش نمونه گیری احتمالی طبقه ای با تخصیص متناسب و با توجه به شرایط پذیرش انتخاب شدند. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه اطلاعات فردی و اجتماعی، و پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاچ وجکسون بود. داده ها با استفاده از امار توصیفی و آزمون های آماری تی مستقل، کای اسکوئر، آنالیز واریانس یک طرفه و تحت نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .

  یافته ها: نتایج نشان داد که (5/39 % ) و (37%) پرستاران به ترتیب سطح بالای فراوانی وسطح پائین شدت تحلیل عاطفی را تجربه کرده اند. ( 75% ) و (70 %) از پرستاران به ترتیب سطوح بالای فراوانی و شدت عدم موفقیت فردی را گزارش نمودند و (47% ) و (45%) از پرستاران به ترتیب سطح پائین فراوانی با شدت ضعیف مسخ شخصیت را نشان دادند. بر اساس یافته ها بین فراوانی تحلیل عاطفی با جنس ارتباط معنی دار وجود داشت (01/0 P = )؛ همچنین بین شدت تحلیل عاطفی با جنس نیز ارتباط معنی دار وجود داشت(05/0 P = ). بعلاوه بین مسخ شخصیت در بعد شدت، با سن ارتباط معنی دار وجود داشت (04/0 P = ).

  نتیجه گیری کلی: شناسایی منابع استرس زای محیط کار به منظور پیشگیری و کاهش تحلیل عاطفی و اتخاذ تدابیری در جهت فراهم کردن شرایط ارتقاء و کسب تجربه موفقیت های فردی برای پرستاران اراک توصیه می شود.