نشریه پرستاری ایران

  افزایش طول عمر انسان‌ها و تغییرات فیزیولوژیکی که با بالا رفتن سن رخ می دهد، باعث افزایش نیازهای مراقبتی در گروه سالمندان می گردد و از آنجا که نگرش بر عملکرد تأثیر می گذارد، نوع نگرش پرستاران نسبت به مراقبت از بیمار سالمند، بر نحوه مراقبت آن‌ها از بیماران سالمند، تأثیرگذار است.

  پژوهش حاضر با هدف تع ی ین و مقایسه نگرش دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل نسبت به مراقبت از بیمار سالمند انجام پذیرفت و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که به صورت خود ایفاء تکمیل شد، تعداد 522 نفر (302 نفر پرستار شاغل از پرستاران کارشناس شاغل در بیمارستان‌های دانشگاهی و 110نفر دانشجوی پرستاری سال اول 110نفر دانشجوی پرستاری سال سوم) از دانشکده های پرستاری و مامایی دولتی شهر تهران در این پژوهش شرکت نمودند . بیمارستان‌ها به صورت تصادفی ودانشکده ها به روش سرشماری و نمونه ها به روش مستمر نمونه گیری شدند.

  نتایج نشان داد، نگرش سه گروه نسبت به مراقبت از بیمار سالمند، دارای اختلاف معنی‌دار بود (000/0 P= ) . تست آنالیز واریانس نیز نشان داد که بین میانگین نمره نگرش سه گروه مورد مطالعه تفاوت معنی دار وجود داشت (000/0 P= ). پرستاران شاغل دارای نگرش مثبت و دانشجویان سال سوم دارای نگرش خنثی و دانشجویان سال اول دارای نگرش منفی بودند همچنین در این پژوهش عامل سن و سابقه کار تا مرز 15 سال در پرستاران شاغل، عامل زندگی با فرد سالمند در دانشجویان سال اول بر نگرش نسبت به مراقبت از بیمار سالمند اثر مثبتی را نشان داد و عامل جنس در هر سه گروه بر نگرش نسبت به مراقبت از بیمار سالمند تأثیر داشت .

  با توجه به نتایج بنظر می رسد، واحدهای درسی مراقبت از بیماران سالمند در دانشگاه و تجربه مراقبت در بیمارستان بر نگرش نسبت به مراقبت از بیمار سالمند تأثیر مثبت داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می گردد برنامه ریزی وسیعی جهت ارتقاء نگرش دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل و مداخلاتی جهت تقویت نگرش انجام گیرد.