نشریه پرستاری ایران

  این پژوهش یک مطالعه علّی بوده است. هدف کلی از انجام این پژوهش تعیین دلایل موثر بر بارداری مجدد مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور در مراجعین به درمانگاههای خون بیمارستانهای وابسته به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی شهر تهران بود. به این منظور پرسشنامه ای با 34 سوال تنظیم گردید. ابتدا 6 سوال مربوط به مشخصات دموگرافیک نمونه ها، سپس 11 سوال در ارتباط با مشخصات کودکان مبتلا و غیر مبتلا و ناقل بودن خود و همسرشان و در نهایت 17 سوال در رابطه با دلایل موثر بر بارداری مجدد یا عدم بارداری مجدد آنان پس از تولد اولین کودک مبتلا به تالاسمی ماژور مطرح شده بود. دلایل مادران در سه بخش آگاهی، امکانات، اعتقادات مورد سنجش قرار گرفت. نتیجه آزمونهای آماری به کار گرفته شده فرضیه اول پژوهش " آگاهی مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور بر بارداری مجدد آنان موثر است " را مورد حمایت قرار داد. فرضیه دوم پژوهش " امکانات مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور بر بارداری مجدد آنان موثر است " به طور کامل مورد حمایت قرار نگرفت و رد نشد، زیرا که از نظر امکانات درمانی اقتصادی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد. فرضیه سوم پژوهش " اعتقادات مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور بر بارداری مجدد آنان موثر است " نیز حمایت شد. یکی از نکات جالبی که یافته های پژوهش بیانگر آن بودند، این است که اکثریت قریب به اتفاق مادران در هر گروه ( 96 درصد) اظهار داشته بودند که چنانچه از ناقل بودن خود و همسرشان قبل از ازدواج آگاهی داشته و می دانستند که احتمال دارد فرزندی داشته باشند که مبتلا به تالاسمی ماژور باشد به هیچ وجه با همسر فعلی خود ازدواج نمی کردند. لذا پژوهشگر معتقد است که شاید انجام آزمایشاتی که چنین اختلالات ژنتیکی را مشخص می کنند قبل از ازدواج بتواند بهترین راه پیشگیری از بیماریهای لاعلاجی باشد که تنها درمان آن جلوگیری از تولد این کودکان است. بدین ترتیب براساس کلیه یافته های پژوهش که نشان داد آگاهی و اعتقادات مادران به طور کامل بر بارداری یا عدم بارداری مجدد آنان موثر بوده است و مواردی از امکانات که تاثیر آنها نیز در این پژوهش نشان داده شده پیشنهاداتی جهت کاربرد یافته ها در پرستاری و سایر جنبه های بهداشتی درمانی و پیشنهاداتی برای پی گیری و انجام پژوهشهای بعدی ارائه شده است.