نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف : ارتقاء بهداشت و تأمین سلامت افراد جامعه از ارکان مهم پیشرفت جوامع می باشد.شواهد موجود نشان می دهد که بین سبک زندگی و سلامت عمومی همبستگی وجود دارد.بالغ بر 53 درصد علل مرگ و میر افراد جامعه با سبک زندگی آنها ارتباط دارد. اهمیت موضوع سبک زندگی وعلل مرتبط با آن محققان را بر آن داشته که به بررسی سبک زندگی و سلامت بپردازند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط سبک زندگی با سلامت عمومی دانشجویان دانشکده های (پرستاری و مامایی، پیرا پزشکی، علوم پایه پزشکی،بهداشت، مدیریت و توانبخشی) بود.

  روش بررسی : این مطالعه از نوع همبستگی بوده، کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل پذیرفته شده قبل از سال 1384 که در یکی از رشته های دانشگاه علوم پزشکی ایران در یکی از مقاطع تحصیلی (کاردانی،کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا) که قبل از پذیرش در دانشگاه فاقد اختلالات روانی، بیماری مزمن و معلولیت بودند جامعه پژوهش را تشکیل می داد .تعداد نمونه شامل00 13دانشجوکه شامل 864دختر و 436پسر در محدوده سنی 44-18 سال بودند از این تعداد 486 نفر ساکن خوابگاه و 814نفر غیر خوابگاهی بودند . روش نمونه گیری بصورت طبقه ای بر اساس دانشکده محل تحصیل، جنس و وضعیت سکونت دانشجویان بود .ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه مشتمل بر سه بخش دموگرافیک، سبک زندگی در ابعاد ( ورزش، تغذیه، سیگار کشیدن، رعایت اصول ایمنی و کنترل استرس ) و سلامت عمومی با 28 سؤوال بود.

  یافته ها: براساس نتایج آزمون کای دو، سلامت عمومی با ورزش (000/0 P= )، تغذیه (000/0 P= )، سیگارکشیدن (027/0 P= )، رعایت اصول ایمنی (000/0 P= )،کنترل استرس (000/0 P= ) و جنس دانشجویان ارتباط معنی دار و با سن، دانشکده محل تحصیل ووضعیت سکونت ارتباط نداشت. سلامت عمومی با ابعاد سبک زندگی ارتباط معکوس معنی دار داشت (000/0 P= ).

  نتیجه گیری : یافته های پژوهش نشان داد که دانشجویان در زمینه ورزش وضعیت نامطلوبی داشتند. جهت ارتقاء فعالیت ورزش دانشجویان فراهم نمودن امکانات ورزشی مناسب در محیط دانشگاه همچنین تشویق دانشجویان به منظور استفاده از این امکانات ورزشی در جهت ارتقاء سبک زندگی و سلامت عمومی توصیه می شود.