جلد 35، شماره 138 - ( آبان (پیش از انتشار) 1401 )                   جلد 35 شماره 138 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

rezaee N, Sheykhi A. Effect Of Group Reminiscence Therapy on The Social Well-being of Retired Older Men in Zahedan, Iran. IJN 2022; 35 (138)
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3567-fa.html
رضائی نسرین، شیخی عباسعلی. تاثیر خاطره گویی بر سلامت اجتماعی سالمندان بازنشسته : یک مطالعه نیمه تجربی. نشریه پرستاری ایران 1401; 35 (138)

URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3567-fa.html


1- ، nasrin_rezaee2005@yahoo.com
2- دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
چکیده:   (48 مشاهده)
زمینه و هدف: سالمندی یک فرایند بیولوژیکی اجتناب ناپذیر است که  اغلب با کاهش سلامت همراه است. جمعیت جهان در حال پیر شدن است. توجه به افزایش سریع تعداد سالمندان، سلامت و تأمین آسایش و رفاه آنان در جامعه هر روز ابعاد تازه تری پیدا می کند.  فرایند سالمندی با تغییرات متعدد جسمی، روانی و اجتماعی همراه است. سیستم های مختلف بدن تحلیل می روند، توانایی های جسمی  افراد سالمند کاهش می یابد. با افزایش ناتوانی سالمند، استقلال او کاهش یافته و این منجر به  افزایش وابستگی به دیگران می شود.  در جوامع مختلف معمولاً سالمندی با دوره بازنشستگی همراه است.  بازنشستگی یک دوره انتقالی است و با تغییرات مهم در سبک زندگی و نقش های زندگی همراه است. سالمندی توام با بازنشستگی با فقدانهایی همراه است مواردی همچون از دست دادن عملکرد، از دست دادن دوستان، از دست دادن آزادی؛ این موارد می تواند سلامت اجتماعی فرد را با مشکل رو به رو سازند. از این رو برای حفظ سلامت سالمندان نیاز به تدوین اقدامات بهداشتی پیشگیرانه است. بر خورداری از سلامت اجتماعی یک بعد بسیار مهم سلامت برای سالمند به شمار می رود. از این رو مطالعه حاضر با هدف  تعیین تاثیر خاطره گویی  بر  سلامت اجتماعی سالمندان بازنشسته شهر زاهدان انجام شد.
روش بررسی:  پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در دو گروه مداخله و کنترل انجام شد. در هر گروه 45 نفر و در مجموع 90 نفر در مطالعه شرکت داشتند. جامعه مورد مطالعه را افراد بازنشسته کانون بازنشستگان ارتش جمهوری اسلامی ایران  در شهر زاهدان تشکیل دادند. نمونه ها به شیوه در دسترس انتخاب شدند ، به این صورت که ابتدا از میان  سالمندان مراجعه کننده به کانون بازنشستگان  افرادی که دارای معیارهای ورود  به مطالعه بودند، انتخاب شدند.  سپس نمونه ها به صورت تصادفی در  دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این مطالعه متشکل از  دو بخش بود که به صورت خود گزارش دهی تکمیل شد. بخش اول اطلاعات فردی سالمند و بخش دوم پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز(keyes) بود.  جلسات خاطره گویی دو روز در هفته و به  تعداد شش جلسه برگزار شد.  زمان جلسات  40 تا 60 دقیقه بود. دو ماه  بعد از اتمام جلسات خاطره گویی مجدداً پرسشنامه ها تکمیل شدند. رهبر جلسات یک روانپرستار بود. یک پرستار به عنوان کمک پژوهشگر  برای کنترل و مراقبت وضعیت  جسمی سالمندان در گروه حضور داشت. محل برگزاری جلسات کانون بازنشستگان ارتش شهر زاهدان بود. محتوای جلسات  خاطره گویی در این مطالعه  بر اساس حوادثی مهم زندگی همچون خاطرات شغلی و حوادث مهم پس از بازنشستگی طراحی شد. در قسمت خاطرات شغلی  محتوای برخی جلسات مبتنی بر مرور خاطرات  حضور در جنگ بود. مدیریت زمان جلسات و کنترل زمان صحبت کردن هر فرد  بر عهده پژوهشگر بود.  گروه کنترل در این مدت برنامه ای دریافت نکرد اما پس از مطالعه از افراد گروه کنترل دعوت شد تا در جلسه خاطره گویی که در کانون بازنشستگان برگزار شد شرکت نمایند.
 داده ها با نرم افزار  SPSS-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار  گرفتند.  ابتدا به کمک آمار توصیفی درصد فراوانی، میانگین، و انحراف معیار تعیین  شد، در ادامه  از آمار استنباطی در مقایسه میانگین های قبل و بعد در هر گروه از آزمون تی زوجی، مقایسه میانگین های بین گروه  ها از آزمون تی مستقل و مقایسه متغیر های کیفی از آزمون کای دو استفاده شد. در مواردی که 05/0  p بود اختلاف معنادار گزارش شد.
یافته ها: میانگین سن در  هر دو گروه 68 سال است. 57 درصد نمونه ها در گروه مداخله دارای شغل دوم پس از بازنشستگی بودند و 42 درصد آنان پس از بازنشستگی شغل دوم نداشتند. میانگین نمره سلامت اجتماعی سالمندان در گروه مداخله از  07/6±82/44 به 43/6±62/48 پس از مداخله خاطره گویی افزایش یافت و در گروه کنترل از 70/5±22/44 به 83/4±82/44 پس از آن تغییر کرد. آزمون تی مستقل نشان داد که میانگین نمره سلامت اجتماعی سالمندان  پس از مداخله خاطره گویی در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معناداری داشته است(0/002=P). آزمون تی زوجی نشان داد نتایج در گروه مداخله پس از خاطره گویی تفاوت معناداری داشته است(0/001=P).
نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان دهنده تاثیر معنی دار خاطره گویی بر سلامت اجتماعی سالمندان مطالعه بود. مداخله خاطره گویی توانست شرایطی را برای سالمند بوجود آورد که او احساس کند ضمن اینکه جامعه او را پذیرفته نیز شرایطی را فراهم کرده است تا در کنار دوستان و همکاران بازنشسته به بیان خاطرات بپردازند؛ در این تعامل او احساس کند که به جامعه و اطرافیانش تعلق دارد و فردی دارای شان و ارزش است و مورد احترام دیگران است و در نهایت این احساس بر سلامت اجتماعی او تاثیر خواهد داشت. بنابراین پیشنهاد می شود به لحاظ اهمیت دادن به سلامت جسمی و روانی سالمندان پرستاران بالین در اقدامات مراقبتی جهت بهبود وضعیت سالمندان از روان‌درمانی‌هایی نظیر خاطره‌گویی استفاده نمایند. همچنین مدیران حوزه سلامت،  خاطره گویی را به عنوان یک مداخله روتین در مراکز درمانی، نگهداری و تجمعات سالمندان  مورد توجه قرار دهند.


 
واژه‌های کلیدی: سلامت، اجتماعی، سالمند، خاطره گویی
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: پرستاری
دریافت: 1401/1/27 | پذیرش: 1401/8/1 | انتشار: 1401/8/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به {نشریه پرستاری ایران} می باشد.

Designed & Developed by : Yektaweb