چکیده
زمینه و هدف: نارسایی مزمن قلبی یک بیماری پیشرونده و محدود کننده زندگی و از مشکلات شایع تاثیر گذار بر کیفیت زتدگی بیماران است. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در بیماران نارسایی مزمن قلبی انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش مطالعه‌ای مقطعی از نوع توصیفی همبستگی است. نمونه پژوهش ۱۰۰ نفر از بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بیمارستان امام خمینی جیرفت در سال ۱۳۹۳ بودند. در این مطالعه برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه کیفیت زندگی مینه سوتا (Minnesota) و پرسشنامه ویژگی‌های فردی استفاده شد که در سه مرحله (بدو پذیرش، زمان ترخیص و یک ماه بعد از ترخیص) تکمیل شدند. نتایج به دست آمده با آزمون‌های پارامتریک ضریب همبستگی پیرسون، t-test، Anova و رگرسیون چند متغیره مورد بررسی قرار گرفت ودر سطح معنی‌داری (۰۵/۰P<)، با استفاده از SPSS نسخه ۲۱ گردید تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین وانحراف معیار نمره کیفیت زندگی بدو پذیرش، زمان ترخیص و یک ماه بعد از ترخیص به ترتیب ۰۸/۲۲ ±۸ ۷/۴۲، ۶۶/۱۵ ± ۹۶/۶۶، ۰۸/۱۵ ± ۴/۷۷ بود. آزمون آماری پارامتریک در اندازه گیری‌های مکرر بین زمان‌های مختلف اندازه گیری تفاوت معنی‌داری را نشان داد. به این معنا که کیفیت زندگی یک ماه بعد از ترخیص به مراتب بهتر از کیفیت زندگی زمان پذیرش و زمان ترخیص بوده است. از طرفی بین کیفیت زندگی و اطلاعات فردی ارتباط معنی‌داری مشاهده شد.
نتیجه‌گیری کلی: کیفیت زندگی مبتلایان به نارسایی مزمن قلبی با عواملی چون سطح تحصیلات، سابقه بیماری، طول مدت بیماری،سن، سیگاری بودن تاهل و چاقی ارتباط دارد و سه عامل آخر در کیفیت زندگی یک ماه پس از ترخیص کلیدی‌تر بوده‌اند. بنابراین ضمن توجه به اهمیت این عوامل، آموزش و مراقبت پیگیر این بیماران مورد تأکید می‌باشد.
