زمینه و هدف: پیشگیری از آسیب به بیمار، ابتدایی‌ترین هدف در ارائه‌ی خدمات بهداشتی- درمانی است. مراقبت ایمن و کیفیت زندگی‌کاری، موضوعات مهمی هستند و مورد توجه بسیار قرار دارند و در بعضی از پژوهش‌ها به‌صورت جداگانه بررسی شده‌اند؛ ولی، راه بسیاری برای شناخت کامل و بهبود آن وجود دارد. این مطالعه، با هدف تعیین ارتباط مراقبت پرستاری ایمن و کیفیت زندگی‌کاری پرستاران بیمارستان‌های دولتی شهر رشت در سال ۱۳۹۹ انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش، به‌صورت مقطعی، از نوع توصیفی– همبستگی انجام شد و ارتباط بین دو متغیّر مراقبت پرستاری ایمن و کیفیت زندگی‌کاری ۲۵۰ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دولتی شهر رشت، سنجیده شد. روش نمونه‌گیری طبقه‌ای و تخصیص نسبتی و با استفاده از پرسشنامه‌های اطلاعات جمعیت شناختی، کیفیت زندگی‌کاری پرستاران (تکمیل توسط پرستاران مورد پژوهش) و مراقبت پرستاری ایمن (تکمیل توسط سرپرستاران)، تکمیل گردید. برای تحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی (فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (t مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون)، استفاده شد. داده‌ها، توسط نرم‌افزار کامپیوتری SPSS، نسخه ۱۶ تحلیل شد و سطح معنی‌داری، کمتر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: کیفیت زندگی‌کاری بیشتر (۸/۷۸%) پرستاران مورد پژوهش، در سطح متوسط بود و در بُعد زمینه‌ی کاری، بالاترین و در بُعد جهانی کار، پایین‌ترین میانگین نمره را داشتند. مراقبت پرستاری ایمن بیشتر پرستاران مورد پژوهش (۴۴/۹۴%( ، در سطح خوب بود و در بُعد مشارکت پرستاران، بیشتر و در بُعد انجام مهارت‌های پرستاری کمتر از سایر ابعاد بود. مراقبت پرستاری ایمن، با کیفیت زندگی‌کاری و هیچکدام از ابعاد آن‌ها، همبستگی معنی‌دار آماری نداشتند. اما مراقبت پرستاری ایمن با جنسیت، تأهل، وضعیت استخدامی، سن و سابقه کار ارتباط معنی‌دار آماری (۰۰۱/۰<p) داشت.
نتیجه‌گیری کلی: با وجود کیفیت زندگی‌کاری متوسط، مراقبت پرستاری ایمن درحد خوبی بود؛ این در حالی است که بین مراقبت پرستاری ایمن با کیفیت زندگی‌کاری و هیچکدام از ابعاد آن‌ها همبستگی معنی‌دار آماری مشاهده نشد. این یافته احتمالاّ به دلیل وجود باورهای حرفه‌ای در کار پرستاران است که باعث شده با وجود کاستی‌های موجود در عوامل مربوط به کیفیت زندگی‌کاری، مراقبت ارائه شده همچنان کاملاّ ایمن باشد.
