مقدمه: موضوع تنیدگی در جهان صنعتی امروزه توجه زیادی را به خود جلب نموده است. در این ارتباط تنیدگی‌های شغلی، کنترل، مهارت و مدیریت آن اهمیتی ویژه دارد. آموزش پرستاری نیز یکی از مشاغل تنیدگی‌آور است.هدف: تعیین درجه تنش‌زایی‌عوامل تنیدگی‌آور آموزش نظری پرستاری و روش‌های مقابله‌ای به کار گرفته شده در مربیان پرستاری.
نوع پژوهش : این پژوهش یک مطالعه توصیفی و یک گروهی است و روش گردآوری اطلاعات، خود گزارش‌دهی با استفاده از پرسشنامه بوده است.
نمونه : تعداد ۹۶ نفر از مربیان پرستاری زن دانشکده‌های پرستاری و مامایی به روش طبقه‌ای، انتخاب و در پژوهش شرکت داده شدند.
نتایج : در بین عوامل تنیدگی‌آور آموزش نظری «فقدان آمادگی تدریس و تجربه آموزشی»، «تعداد زیاد دانشجویان در کلاس درس»، «کار کردن با کسانی که از نظر عادات و ارزش‌های کاری متفاوت هستند» و «حفظ سطح دانش حرفه‌ای مطابق با علوم جدید و پیشرفت حرفه‌ای» به ترتیب بالاترین درجه تنش‌زایی را به خود اختصاص داده‌اند. کمترین درجه تنش زایی مربوط به «ایجاد ابتکارو نوآوری در ارائه مطالب درسی» و «مشاوره با دانشجویان در زمینه علمی / تحصیلی فردی» بوده است.
بحث و نتیجه‌گیری : عنایت به عوامل تنیدگی آور آموزش نظری پرستاری که بعضا" تحقق اهداف آموزشی را با مشکل روبرو می‌کند ضروری است.
