جستجو در مقالات منتشر شده


۵ نتیجه برای سقوط
سقوط و مشخصه‌های آن در بیماران بستری در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران
محبوبه شالی، سودابه جولائی، خورشید وسکوئی اشکوری، ناصر بحرانی،
جلد ۲۹، شماره ۱۰۳ - ( ۱۰-۱۳۹۵ )
چکیده

چکیده

زمینه وهدف: سقوط بیمار از عوامل تهدید کننده ایمنی جسمی و روحی بیماران محسوب می‌شود و یکی از عوامل افزایش مدت زمان بستری بیماران و هزینه‌های درمانی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی انواع سقوط در بیماران جهت شناسایی عوامل خطر در بیماران بستری در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، پرونده و برگه گزارش سقوط تعداد ۲۸۵ بیمار که با روش نمونه گیری خوشه‌ای در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب شده بودند، بررسی شد. داده‌ها از طریق پرسشنامه استاندارد حاوی ویژگی‌های جمعیت شناختی و مشخصات سقوط جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۶ و جداول فراوانی انجام شد.

یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد سقوط بیشتر در مردان و در رده سنی بالای ۶۰ سال رخ داده است. همچنین بیشترین موارد شامل سقوط از تخت (۶/۵۸ %) در هنگام شب (هفت بعداظهر تا چهار صبح) بود. در ۸/۳۵ درصد موارد کسی شاهد سقوط بیمار نبوده و ۸/۷۵ درصد از بیماران پس از سقوط به تنهائی قادر به برخاستن نبودند. خراشیدگی، صدمه به سر، صدمات بافت نرم و شکستگی از عوارض سقوط بیماران بوده است.

نتیجه‌گیری کلی: با توجه به شیوع بالای وقوع سقوط بیماران ضروری است تا مدیران با ارائه راهکارهای موثر و پیش بینی عوامل مهم در سقوط بیماران، زمینه مراقبت ایمن در بیماران را فراهم آورند.


سبک زندگی در سالمندان سقوط کرده مراجعه کننده به بیمارستان‌های شهر اصفهان
مهشید عباسی، سیده شهربانو دانیالی، مریم حضرتی،
جلد ۳۰، شماره ۱۰۷ - ( ۶-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: سقوط یکی از مشکلات شایع سلامت سالمندان است که نتیجه‌ی تداخل عوامل خطر فراوانی بوده و سبک زندگی از عوامل خطر رفتاری سقوط می‌باشد؛ بنابراین بررسی مؤلفه‌های سبک زندگی و ویژگی‌های جمعیت شناختی در سالمندان سقوط کرده برای بررسی نقش آنها به منظور پیشگیری از سقوط از اهمیت زیادی برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین مؤلفه‌های سبک زندگی در سالمندان سقوط کرده مراجعه کننده به بیمارستان‌های شهر اصفهان انجام گرفت.
روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود. شرکت کنندگان ۲۰۰ نفر از سالمندانی بودند که طی یکسال گذشته پس از زمین خوردگی، به اورژانس بیمارستان‌های دولتی شهر اصفهان در سال ۱۳۹۲ مراجعه کرده و سپس مرخص شده بودند. این افراد به روش تصادفی طبقه‌ای انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، شامل مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه سنجش سبک زندگی سالم سالمندان بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار  SPSSنسخه ۱۷استفاده شد. به منظور توصیف داده‌ها از شاخص‌های توصیفی عددی و برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های تی مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
یافته‌ها: بیشتر سالمندان (۷۰%) در منزل سقوط کرده و ۲۰ درصد آنان دارای سبک زندگی مطلوب بودند. نمره‌ی سبک زندگی در این سالمندان در مؤلفه‌ی ورزش و فعالیت بدنی ۵/۱۱ و مدیریت تنش ۱۶/۱۷ بود. میانگین نمره‌ی روابط اجتماعی و بین فردی ۶۷/۲۱، تغذیه سالم ۶۲/۳۶ و مؤلفه پیشگیری از حوادث ۷۳/۵۳ بود.    
نتیجه‌گیری کلی: براساس نتایج مطالعه، تنها ۲۰ درصد سالمندان دارای سبک زندگی مطلوب بودند. میزان مؤلفه‌های بررسی شده به جز مؤلفه "پیشگیری از حوادث" در سطح پایینی بود. با توجه به تأثیر سایر عوامل، بهسازی محیط داخل و خارج از منزل و فراهم کردن خدمات رفاهی اجتماعی جهت پیشگیری از مخاطرات توصیه می‌شود.

ارتباط وقوع سقوط بیماران و شرایط محیط کار پرستاران
سودابه جولائی، محبوبه شالی، تورج هراتی خلیل آباد، حمید حقانی، عاطفه واعظی، منصوره سپهری نیا،
جلد ۳۱، شماره ۱۱۴ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: سقوط بیمار در سیستم مراقبتی یکی از عوامل تهدید کننده ایمنی بیمار است. پرستاران جایگاه مهمی در حفظ و ارتقاء شاخص‌های ایمنی بیماران دارند. "شرایط محیط کار" پرستار از عوامل مهم تاثیر گذار در این زمینه است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط شرایط محیط کار پرستار با میزان وقوع سقوط بیماران انجام شده است.
روش بررسی: در این مطالعه همبستگی، تعداد ۳۰۰ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش نمونه گیری طبقه‌ای متناسب در سال ۱۳۹۵ انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از یک پرسشنامه سه قسمتی شامل اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه شرایط محیط کار پرستار و پرسشنامه سقوط بیمار استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزاز SPSS نسخه ۱۶ و آزمون پیرسون و کروسکال والیس و تی مستقل و جداول فراوانی تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین سقوط بیماران در طی سه ماه (۶۱/۱ ± ۶) و میانگین نمره حاصل در این پژوهش برای محیط کار پرستار ۳۴/۶۷ (مطلوب) به دست آمد اگر چه یک ارتباط ضعیف اما معنی‌دار بین شرایط محیط کار پرستاری و وقوع سقوط بیماران دیده شد )۳۴۰/۰ (P< (۱۵/.-=r).
نتیجه‌گیری کلی: با توجه به ارتباط معکوس و معنی‌دار بین میزان وقوع سقوط بیمار و شرایط محیط کار پرستار، به نظر می‌رسد ضروری است مدیران پرستاری با استراتژی‌های مژثر جهت ارتقاء شرایط کاری نظیر مشارکت پرستاران در تصمیم گیری‌ها، حمایت و کفایت نیروها و منابع، زمینه را برای مراقبت ایمن از بیماران و پیشگیری از سقوط، فراهم آورند.

ترس از سقوط و عوامل مرتبط با آن در سالمندان با سابقه جراحی ارتوپدی
سعیده حاجتی، فریده باستانی،
جلد ۳۲، شماره ۱۱۸ - ( ۴-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: سالمندی با عوامل متعدد تهدید کننده سلامت از جمله سقوط همراه است که پدیده "ترس از سقوط" از عوارض آن محسوب می‌شود، به ویژه بعد از جراحی‌های ارتوپدی که محدودیت انجام فعالیت‌های روزمره زندگی، انزوا طلبی و عدم مشارکت اجتماعی را در پی ‌دارد. این مطالعه با هدف تعیین ترس از سقوط و عوامل مرتبط با آن در سالمندان با سابقه جراحی ارتوپدی ناشی از سقوط مراجعه کننده به درمانگاه‌های ارتوپدی بیمارستان‌های منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر، مطالعه‌ای مقطعی از نوع همبستگی– توصیفی بود که ۲۸۰ نفر از سالمندان مراجعه کننده به درمانگاه‌های بیمارستان‌های منتخب تهران در آن شرکت داشتند. نمونه‌گیری به روش در دسترس انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل فرم کوتاه شده‌ی آزمون شناختی (AMT)، فرم مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه مقیاس کارآمدی در سقوط (FES-I) بود که به صورت مصاحبه حضوری با سالمند تکمیل شد. داده‌ها به روش آمار توصیفی، استنباطی و با آزمون‌های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ و در سطح معنی‌داری ۰۵/۰  P≤مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: میانگین سنی سالمندان شرکت‌کننده در این مطالعه ۲۹/۴ ± ۵۰/۶۹ بود و ۶۵ درصد از شرکت کنندگان زن و ۳۵ درصد مرد بودند ضریب همبستگی پیرسون نشان‌دهنده ارتباط مستقیم بین ترس از سقوط و سن بود (۰۰۸/۰=P ، ۱۵۹/۰-r=)، ضمن این که نتایج حاصل بین متغیر ترس از سقوط با پرفشاری خون، تعداد داروهای مصرفی سالمند و شکستگی لگن نیز ارتباط آماری معنی‌دار و مستقیم را نشان داد (۰۵/۰>P). همچنین ۹/۹۷ درصد از شرکت کنندگان سابقه‌ی بیش از یک بار جراحی ارتوپدی داشتند که در ارتباط مستقیم با ترس و نگرانی بالا از سقوط می‌باشد.
نتیجه‌گیری کلی: فراوانی ترس از سقوط در سالمندانی که سابقه جراحی ارتوپدی داشتند، در سطح قابل توجهی بالاتر بوده است. با توجه به پیامدهای نامطلوب ترس از سقوط در سالمندان، توصیه می‌گردد برای سالمندان تحت جراحی ارتوپدی که در بیمارستان بستری می‌شوند، حین ترخیص برنامه‌های آموزشی مشاوره‌ای گذاشته شود تا بدین طریق، زمینه‌ای جهت ارتقاء سطح سلامت و دستیابی به سالمندی فعال و همچنین کاهش ترس بیماران سالمند از سقوط فراهم آید.

تأثیر عملکرد پرستار رابط بر فراوانی عوارض حرکتی ناشی از سکته مغزی پس از ترخیص از بیمارستان: یک کارآزمایی بالینی تصادفی
صدیقه ابراهیمی، زهره کلانی،
جلد ۳۲، شماره ۱۲۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: با وجود پیشگیری و تشخیص سریع و مدیریت عوارض سکته مغزی، بیماران همچنان در معرض بالای خطر بروز عوارض هستند. پرستاران رابط متخصصانی هستند که با بررسی همه جانبه و استفاده از مهارت‌های ارتباطی و تکنیکی در بیماران سکته مغزی وظیفه بهبود برنامه ترخیص و ادامه روند مراقبت در این بیماران را به عهده دارند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر عملکرد پرستار رابط بر میزان بروز عوارض حرکتی بیماران دچار سکته مغزی بعد از ترخیص از بیمارستان طراحی و اجرا شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال ۱۳۹۶-۱۳۹۵ در بیمارستانی در شیراز انجام شد. تعداد ۸۰ بیمار با روش نمونه‌گیری در دسترس مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. بیماران گروه آزمون قبل از ترخیص توسط پرستار رابط مورد ارزیابی قرار گرفته و برنامه مراقبتی و آموزشی با تمرکز بر نیازهای هر بیمار تدوین و هنگام ترخیص کتابچه آموزشی جهت جلوگیری از عوارض حرکتی ناشی از سکته مغزی (یبوست، سقوط، زخم بستر) به بیمار و یا مراقبین وی تحویل داده شد. در صورت لزوم پرستار رابط بر بالین بیمار در منزل حاضر می‌شد و جهت برطرف کردن مشکلات بیمار با بیماران در تماس بود. گروه کنترل مراقبت روتین بخش دریافت و مرخص شدند. بیماران دو هفته و دو ماه بعد از ترخیص از نظر فراوانی زخم بستر و سقوط با گزارش بیمار و خانواده مورد ارزیابی قرار گرفتند و فراوانی یبوست با استفاده از معیار ۳ Rome بررسی شد. داده‌های جمع آوری شده با تست‌های آماری من ویتنی و مجذور کای تحلیل شد.
یافته‌ها: دو گروه از نظر میانگین سن و معیار سنجش سکته مغزی تفاوتی نداشتند، توزیع فراوانی بیماران از نظر معیارBraden ، معیار  Morsو جنس همسان بودند. فراوانی زخم بستر در دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی‌داری نداشت (۰۶۸/۰P=). فراوانی یبوست (۰۰۱/۰P <) و فراوانی سقوط (۰۴۱/۰P =) در دو گروه تفاوت معنی‌دار آماری داشت.
نتیجه‌گیری کلی: طرح پرستار رابط سکته مغزی که در زمان ترخیص هر بیمار را جداگانه با توجه به وضعیتش ارزیابی نمود، منجر به کاهش فراوانی عوارض حرکتی سقوط و یبوست بعد از سکته مغزی شد.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به {نشریه پرستاری ایران} می باشد.

Designed & Developed by : Yektaweb