سحر وانونی، فاطمه سلمانی، مینا جوزی،
جلد ۳۴، شماره ۱۳۳ - ( ۱۰-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: بیشتر بیماران آسیب مغزی بر اساس شدت ضایعه، کمـا را تجربه می‌کنند. از جمله عوارضی کـه بیمـاران مبتلا به کما را در بخش‌های مراقبت ویژه تهدید می‌کند، خطر بروز محرومیت حسی است که تحریکات مکرر حسی می‌تواند جهت توان‌بخشی و افزایش سطح هوشیاری این بیماران مفید واقع شود. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر تحریکات حسی با صدای آشنا و ترجیحات شنوایی بیمار بر سطح هوشیاری بیماران آسیب مغزی بستری در بخش‌های مراقبت ویژه در بیمارستان‌های منتخب شهر اهواز است.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه شبه‌تجربی است که بر روی ۴۵ بیمار بستری در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان‌های منتخب شهر اهواز درسال ۱۳۹۹ انجام شد. نمونه‌گیری در بازه زمانی شش ماه به صورت مستمر صورت گرفت. بیماران دارای شرایط ورود به مطالعه به روش تصادفی‌سازی جایگشتی به دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند. تحریک شنوایی بیماران گروه اول (تحریک شنوایی با صدای آشنا) و گروه دوم (تحریک شنوایی با صدای مورد علاقه بیمار) به مدت ۱۵ دقیقه برای ۳ روز از ابتدای پذیرش و دو نوبت در روز (مجموعاً ۶ نوبت) در ساعات ۱۰ صبح و ۳ عصر از طریق ضبط صوت انجام شد. برای گروه کنترل مراقبتهای روتین انجام و صداهای روتین پخش شد. ۱۵ دقیقه قبل و ۱۵ دقیقه بعد از مداخله در سه گروه سطح هوشیاری با مقیاس GCS اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد میانگین سطح هوشیاری گروه ترجیحات شنوایی و صدای آشنا بعد از مداخله به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (۰/۰۵>P)، اما بین دو گروه ترجیحات شنوایی و صدای آشنا اختلاف معنادار وجود نداشت (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه صدای آشنا و ترجیحات شنوایی سطح هوشیاری بیماران مورد مطالعه مؤثر بوده است، توصـیه می‌شـود در صـورت امکـان برنامه تحریکات شنوایی با صدای خانواده نزدیک و ترجیحات شنوایی برای بیماران در وضعیت کما در بخش‌های مراقبت ویژه فراهم شود.
