چکیده
زمینه و هدف: هوش هیجانی یکی از عوامل تأثیرگذار در ابعاد مختلف زندگی افراد می‌باشد که منجر به درک احساسات خود برای تصمیم گیری مناسب گردیده و زمینه موفقیت فرد را در آینده فراهم می‌کند. با توجه به اینکه در مطالعات مختلف در مورد نقش هوش هیجانی در پیشرفت تحصیلی تناقض وجود دارد، لذا این پژوهش با هدف تعیین همبستگی بین هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان پرستاری و مامایی انجام گرفته است.
روش بررسی: این پژوهش توصیفی- تحلیلی، به روش سرشماری بر روی ۳۵۰ نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی مشغول به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت در سال ۹۳-۱۳۹۲ انجام شد. جهت تعیین میزان هوش هیجانی از پرسشنامه Sibria Shiring استفاده شد. پیشرفت تحصیلی دانشجویان بر اساس نمره معدل ترم قبلشان بررسی شد. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه ۱۶ و آزمونهای آماری تی مستقل، مجذور کای و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمره هوش هیجانی در دانشجویان پرستاری ۵۶/۱۳± ۰۱/۸۲ و مامایی ۱۱/۱۶± ۰۶/۷۶ بود. نتایج حاکی از وجود اختلاف آماری معنی‌دار بین میانگین نمره هوش هیجانی در گروه‌های مختلف سنی دانشجویان (۰۵/۰>P) بوده، همچنین بین معدل دانشجویان پرستاری با نمره کل هوش هیجانی (۰۵/۰>P) و بین معدل دانشجویان مامایی با بعد مهارت‌های اجتماعی (۰۵/۰>P) اختلاف آماری معنی‌دار وجود داشت.
نتیجه‌گیری کلی: براساس نتایج به دست آمده که نشانگر همبستگی بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان است، انتظار می‌رود بتوان با گنجاندن مفهوم هوش هیجانی در برنامه ریزی آموزشی دانشگاهها به دانشجویان کمک کرد تا بهتر با فشارهای تحصیلی و اجتماعی مقابله کرده و کمتر دچار افت تحصیلی گردند.
