نشریه پرستاری ایران

  مقدمه : بی اختیاری استرسی ادرار شایع ترین نوع بی اختیاری ادرار در جمعیت زنان و دومین علت شایع بی اختیاری ادرار پایدار در زنان مسن است و بر کیفیت زندگی و سلامت زن تاثیر بسزایی دارد. پایه درمانی این عارضه تقویت عضلات کف لگن می باشد. استفاده از مخروط های مهبلی نوآوری مؤثری در پیشگیری و درمان بی اختیاری استرسی ادرار می باشد.

  هدف: تعیین تأثیر استفاده از مخروط های مهبلی بر بی اختیاری استرسی ادرار .

  نوع پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی قبل و بعد، بدون گروه کنترل بود. واحدهای مورد پژوهش به مدت ۳ ماه متوالی از مخروط های مهبلی ۲۰ تا ۷۰ گرمی روزی ۲ بار و هر بار ۱۵ دقیقه به جز روزهای قاعدگی استفاده نمودند. داده های مربوط به معیارهای ارزیابی بی اختیاری استرسی ادرار بر اساس قدرت انقباضی عضلات کف لگن (از طریق پرینومتری) و تعداد دفعات و مقدار نشت بی اختیار ادرار حین استرس (از طریق خود گزارش دهی)، قبل و ۳ ماه بعد از مخروط درمانی در برگه های ثبت موارد، درج ونتایج قبل و بعد از مداخله مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

  نمونه پژوهش: حجم نمونه، برابر۶۰ نفر (با پیش بینی افت نمونه ۱۰ درصد) از طریق نمونه گیری مستمر انتخاب شد که طی پژوهش ۷ نفر حذف و در نهایت تعداد نمونه ها به ۵۳ نفر رسید.

  نتایج: پس از مخروط درمانی، افزایش معنی دار ی در قدرت انقباضی عضلات کف لگن مشاهده نشد. لیکن کاهش
معنی دار ی در تعداد دفعات دفع بی اختیار ادرار حین استرس و مقدار نشت بی اختیار ادرار ناشی از استرس پس از مخروط درمانی مشاهده شد(۰۰۰۱/۰ < P ).به طوری که ۳/۴۵ درصد از واحدهای مورد پژوهش پس از استفاده از مخروط ها بهبودی کامل یافتند .

  بحث و نتیجه گیری: بنابر یافته های پژوهش، مخروط درمانی در کاهش یا بهبـودی علایم و نشـانه های بالینی
بی اختیاری استرسی ادرار مؤثر بوده است. لذا پیشـنهاد می شود به عنوان یک روش درمانی مؤثر در درمان حمایتی این عارضه لحاظ گردد .

  زمینه و هدف: نوزادان در مقایسه با کودکان و بالغین نسبت به درد حساس ترند و استعداد بیشتری برای ابتلا به عوارض دراز مدت آن دارند لذا اجرای تدابیر کاهش درد نوزادان ضروری است . پژوهش حاضر با هدف مقایسه میانگین نمره واکنش رفتاری درد ناشی از تزریق واکسن در شیرخواران در آغوش مادر و شیرخواران واکسینه شونده طبق روال معمول در مراکز بهداشتی و درمانی غرب تهران اجرا گردید.

  روش بررسی: این پژوهشاز نوع کارآزمایی بالینی بر روی ۷۶ نوزاد ترم سالم ۴-۲ ماهه ای که جهت تزریق واکسن سه گانه به مراکز بهداشت آورده شده بودند انجام شد. هنگام تزریق عضلانی، نوزادان گروه مداخله، دو دقیقه قبل، حین و حداقل ۱۵ ثانیه بعد از واکسیناسیون در آغوش مادر و در گروه کنترل، شیرخواران در طی واکسیناسیون طبق روال معمول مراکز فوق، بر روی تخت قرار داده شدند . (گمارش تصادفی) تغییرات ظاهر نوزادان بر اساس چک لیست اصلاح شده واکنش‌های رفتاری درد از ۵ ثانیه قبل از شروع تزریق واکسن تا ۱۵ ثانیه بعد از آن مورد ارزیابی قرار گرفت .

  یافته ها: واکنش های رفتاری درد دو گروه مداخله و کنترل اختلاف معنی دار داشت. (۰۰۰۱/۰ P< )

  نتیجه گیری: با توجه به اختلاف معنی دار واکنش های رفتاری درد می توان از روش آسان و بی خطر قرار دادن نوزاد در آغوش مادر، جهت کاهش درد ناشی از واکسیناسیون و تزریقات عضلانی استفاده نمود.

  زمینه و هدف: اگر چه بارداری یک رویداد طبیعی و خوشایند در زندگی زنان است اما گاهی همراه با بحران گذرایی است که تغییرات روانشناختی را نیز در بر می گیرد و می تواند برای برخی از زنان به ویژه آنهایی که با استفاده از روش های کمک باروری( ART )، باردار می شوند تنش زا باشد. هدف این مطالعه تعیین شدت اضطراب و ارتباط آن با عوامل مامایی و ناباروری در زنان باردار شده با روش های کمک باروری است.

  روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ۱۰۰ زن باردار شده با روش های کمک باروری مراجعه کننده به سه مرکز منتخب ناباروری در شهر تهران با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته عوامل مامایی و ناباروری و ابزار اضطراب بک( BAI ) گردآوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۴ و آزمونهای توصیفی (میانگین، فراوانی ..) و استنباطی (آزمون کای اسکوئر و دقیق فیشر) انجام شد.

  یافته ها: میانگین سنی نمونه های مورد پژوهش، ۸/۶ ± ۷/۳۳ بود. میانگین طول مدت ازدواج، سن بارداری، طول مدت نازایی و تعداد دفعات شکست روش های کمک باروری به ترتیب ۱/۵ ± ۷/۸، ۸/۱۰ ± ۱/۲۰، ۳/۵ ± ۳/۷، ۶/۱ ± ۹/۱ بود. یافته های پژوهش نشان داد، ۳۴% از نمونه ها مضطرب بودند. از بین عوامل باروری، طول مدت نازایی و سابقه شکست درمان با شدت اضطراب رابطه معنی داری داشتند (۰۲/۰= p ) (۰۳/۰= p ). پس از بررسی عوامل مامایی، یافته های مطالعه هیچ گونه رابطه معنی داری بین این عوامل و شدت اضطراب را نشان نداد.

  نتیجه گیری کلی: سابقه شکست درمان و طول مدت نازایی از جمله عواملی هستند که شدت اضطراب را تحت تاثیر قرار می‌دهند. بنابراین باید این گروه از زنان از نظر حمایت های روانی از همان ابتدای تشخیص نازایی، قبل از شروع سیکل درمانی، حین و پس از بارداری مورد توجه ویژه قرار گیرند.

چکیده

زمینه و هدف: تهوع و استفراغ، شایع‌ترین شکایت زنان در نیمه اول بارداری می‌باشد که بر جنبه‌های مختلف سلامت زنان باردار تاثیر می‌گذارد. در زمینه نقش عوامل روانی در جهت ایجاد و تشدید تهوع و استفراغ بارداری تحقیقات بسیار کمی انجام شده است. مطالعه اخیر با هدف بررسی ارتباط بروز و شدت تهوع و استفراغ دوران بارداری با اضطراب و افسردگی زنان باردار انجام شده است.

روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع همبستگی ـ توصیفی است که بر روی ۲۲۰ زن باردار سالم با سن بارداری ۱۶- ۶ هفته مراجعه کننده به واحد مراقبت‌های دوران بارداری دو مرکز بهداشتی درمانی منتخب شهر تهران انجام شده است. برای سنجش تهوع و استفراغ بارداری، اضطراب و افسردگی به ترتیب از ابزارهای سنجش تهوع و استفراغ بارداری (PUQE)، پرسشنامه اضطراب آشکار و پنهانSpielberger  و پرسشنامه افسردگی Edinburgh استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزارSPSS  نسخه ۱۶ و آزمون‌های آماری مجذور کای و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد.

یافته‌ها: فراوانی تهوع و استفراغ بارداری در نمونه‌های مورد بررسی ۶/۸۳ درصد بود. همچنین رابطه مستقیم و معنی داری بین بروز و شدت تهوع و استفراغ بارداری با اضطراب و افسردگی (۰۵/۰P<) زنان باردار وجود داشت.

نتیجه‌گیری کلی: یافته‌های حاصل از این مطالعه نشان دهنده وجود یک رابطه مستقیم و معنی دار بین بروز و شدت تهوع و استفراغ بارداری با اضطراب و افسردگی در زنان باردار است. بنابراین پیشنهاد می‌شود، در مراقبت‌های دوران بارداری، ارزیابی عوامل روانی نیز مورد توجه قرار گیرد. 

چکیده

زمینه و هدف: بارداری پس از لقاح آزمایشگاهی، اغلب به عنوان پایان دوره ناباروری، ارزیابی و درمان‌های آن تلقی می‌شود، اما برخی از زنان باردار شده با این روش سطوح بالایی از تنش و اضطراب را تجربه می‌کنند. هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط اضطراب و حمایت اجتماعی درک شده در زنان باردار شده با روش‌های کمک باروری است.

روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل ۱۰۰ زن باردار شده با روش‌های کمک باروری مراجعه کننده به سه مرکز منتخب ناباروری در شهر تهران بودند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته عوامل جمعیت شناختی، ابزار اضطراب بک و پرسشنامه حمایت اجتماعی درک شده گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۴ انجام شد.

یافته‌ها: پس از بررسی داده‌ها بین اضطراب و حمایت اجتماعی درک شده این گروه از زنان باردار رابطه معنی‌داری یافت نشد.

نتیجه‌گیری کلی: با توجه به یافته‌ها بیشترین فراوانی در گویه‌های حمایت اجتماعی درک شده، مربوط به گویه خانواده و فرد خاص بود. بنابراین حمایت قوی از جانب این دو منبع، میتواند اثرات مثبتی بر سلامت روان زنان باردار شده با روش‌های کمک باروری داشته باشد.