نشریه پرستاری ایران

تا سال های اخیر تحقیقات داروشناسی بر روی بیماری زایی و تولید ناهنجاری در دوران تشکیل اندام های جنین متمرکز شده بود. لیکن در حال حاضر تحقیقات به بررسی اختلالات فیزیولوژیکی دوران حاملگی ناشی از مصرف دارو نیز پرداخته است. این ارتباط بخصوص در مورد مادر و جنین و همچنین مکانیسم های تنظیم کننده عبور دارو از جفت و حرکت مواد دارویی از میان دیواره جداکننده شیر و خون در پستان مادر مطرح است. همچنین تغییرات فیزیولوژیک که در جبران هورمون ها، آب بدن، بافت چربی و حجم خون در اثر مصرف دارو در دوران بارداری ایجاد می گردد نیز مورد بررسی قرار می گیرد.

  این پژوهش یک مطالعه علّی است که به منظور بررسی عوامل موثر بر عدم کفایت شیر مادر تا ۶ هفته پس از زایمان، در مراجعین به مراکز بهداشت و درمان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران نجام گرفته است.

  در این پژوهش ۲۴۰ مادر شیرده که شیرخوارشان را فقط با شیر خود یا شیر خود بهمراه شیرخشک تغذیه کرده اند، مورد بررسی قرار گرفته اند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده و بر اساس اهداف ویژه که حاوی ۱۰ سوال مربوط به مشخصات فردی واحدهای مورد پژوهش، ۱۰ سوال در مورد عوامل موثر جسمی و ۱۱ سوال در مورد عوامل موثر روانی، ۵ سوال مربوط به عوامل موثر اقتصادی- اجتماعی و ۸سوال مربوط به عوامل موثر مربوط به شیرخوار، توسط پژوهشگر تهیه و تنظیم گردیده است. نتایج بررسی نشان داد که آموزشهای دوران بارداری حین زایمان و پس از آن در پیش بینی و پیشگیری عوامل جسمی، روانی و عوامل مربوط به شیرخوار تاثیر بسزایی داشته است.

  ناباروری و درمان آن علاوه بردرگیری های جسمی موجب واکنش های روانی، مخصوصاً اضطراب می شود. این اضطراب می تواند موفقیت درمان را تحت تاثیر قرار دهد. احتمال موفقیت درمان در زنانی که اضطراب بیشتری دارند کمتر است. بنابر این درمان فیزیکی ناباروری به تنهایی کافی نیست و توجه به کاهش اضطراب، در موفقیت درمان ضروری است. برای کاهش اضطراب زنان نابارور، بهتر است از روش های غیر داروئی از جمله آماده سازی استفاده شود. برنامه های آماده سازی با کاستن از اضطراب زنان نابارور سبب افزایش میزان باروری می شود. لذا این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آماده سازی بر اضطراب و موفقیت درمان در زنان نابارور در مرکز تحقیقات ناباروری فاطمیه شهر همدان، انجام گرفته است. در این پژوهش سطح اضطراب در بدو ورود و قبل از انجام لقاح آزمایشگاهی و تلقیح داخل رحمی اسپرم بر حسب سن، سطح تحصیلات و مدت ناباروری تعیین شده است. همچنین موفقیت درمان در واحدهای پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است.

  نوع این پژوهش، کارآزمایی با گروه کنترل بوده است. جهت گرد آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه استاندارد اضطراب بک استفاده شده است.

  در این پژوهش ۱۶۰ نفر از زنان ۱۸ تا ۳۵ ساله مورد مطالعه قرار گرفته اند. آن ها به روش نمونه گیری آسان انتخاب شده بودند، بدین ترتیب که نفر اول به صورت تصادفی در گروه آزمایش و سپس بقیه یک ‌درمیان تا تکمیل نمونه ها در یکی از دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.

  یافته های پژوهش نشان داد که اضطراب زنان نابارور در گروه آزمایش (دریافت کننده آماده سازی) در مرحله قبل از شروع درمان نسبت به بدو ورود به پژوهش، کاهش (۰۰۰۱/۰ p< ) و در گروه کنترل افزایش یافته بود (۰۰۰۱/۰ p< ) . در بررسی تاثیر آماده سازی بر موفقیت درمان، یافته ها نشان داد که تعداد نتیجه مثبت بارداری در گروه آزمایش ۱۸ و در گروه کنترل ۱۵ نفر بوده است، اما بین آن ها اختلاف آماری معنی داری مشاهده نگردید.

  با توجه به تاثیر مثبت آماده سازی بر کاهش اضطراب زنان نابارور می توان آماده سازی را در برنامه های قبل از درمان، ج هت کاهش اضطراب و در نتیجه افزایش میزان باروری زنان مورد استفاده قرار داد.

  چکیده

  یکی از مهم ترین شاخص های کیفیت ارائه خدمات بهداشتی رضایت مددجو می باشد. تأکید بر رضایت مراجعین از خدمات دوران بارداری به علت اثرات مثبتی است که بر رفتار آنان دارد و سبب می شود به استفاده از خدمات بهداشتی تشویق گردند . تامین رضایت زنان باردار حاصل پاسخگوئی به نیاز و انتظارات آن ها می باشد،که موجب بروز احساس خوشایندی در آن ها شده و سلامت روانی آنان را ارتقاء می دهد. مطالعه حاضر به هدف تعیین میزان رضایت زنان از مراقبت های دوران بارداری دریافت شده در مراجعین به خانه های بهداشت شهرستان شیروان چرداول در سال ۱۳۸۴ صورت گرفت.

  این مطالعه مقطعی بود. محقق علاوه بر بررسی رضایت زنان از مراقبت های دریافت شده ارتباط بین متغیر اصلی و متغیرهای مداخله گر را نیز مورد بررسی قرار داد. تعداد نمونه پژوهش ۴۶۰ نفر، بود که به روش سرشماری تعیین شد و ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه، محیط پژوهش ۵۴ خانه بهداشت شهرستان شیروان چرداول بود.

  نتایج پژوهش نشان دادکه ۸/۸۹ درصد زنان از برنامه زمان بندی شده مراقبت های دوران بارداری، ۸/۷۹ درصد از سهولت دسترسی به مراقبت های دوران بارداری و ۶/۹۳ درصد زنان از چگونگی برقراری ارتباط در مراقبت‌های دوران بارداری رضایت خیلی زیاد و زیا د داشتند و ۲/۶۰ درصد مادران از اطلاعات دریافت شده در مراقبت های دوران بارداری رضایت کم و خیلی کم را ابراز نمودند. زنان خانه‌دار و کارمند بیشتر از سایر گروه ها از برنامه زمان بندی شده مراقبت‌های دوران بارداری رضایت داشتند (۰۰۴/۰=P). همچنین میزان رضایت در اولین بارداری بیشتر از سایر گروه ها بود (۰۳۵/۰=P) و زنان با سن کمتر از سهولت دسترسی به مراقبت ها راضی تر بودند (۰۲۷/۰=P). نتایج به طورکلی نشان داد ۲/۸۷ درصد از زنان از مراقبت های دوران بارداری به میزان زیاد و خیلی زیاد رضایت داشتند. با توجه به رضایت اندک مادران از اطلاعات دریافت شده در دوران بارداری لازم است اقدامات مناسب در جهت تشویق اعضاء تیم بهداشتی به انجام آموزش به مادران صورت پذیرد. پژوهشگران پیشنهاد انجام مطالعه در زمینه علل نارضایتی مادران از آموزش دریافت شده را می‌نماید.

  زمینه و هدف: بازدید منزل یکی از روش‌های موجود جهت ارتقاء تغذیه باشیر مادر است. چندین عامل بر شروع تغذیه با شیر مادر و تداوم آن اثر منفی دارند که یکی از آن‌ها نوع زایمان است. مادران سزارین شده نسبت به مادرانی که زایمان طبیعی داشته اند، به خصوص در وضعیت صحیح بغل کردن و شیر دادن به نوزاد خود، نیاز به آموزش، کمک و حمایت بیشتری دارند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه بازدید منزل و تغذیه انحصاری شیرخوار با شیر مادر در نوزادان مادران سزارین شده در یکی از مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران، شهر تهران در سال ۱۳۸۶ انجام شد.

  روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی درعرصه بود. تعداد ۱۰۰نفر از مادران سزارین شده بستری در بخش سزارین به روش نمونه گیری مستمر با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل وارد مطالعه شدند که طی انجام پژوهش تعدادی از نمونه ها از مطالعه خارج شده و در نهایت یافته های جمع آوری شده از ۶۷ نفر مورد بررسی قرار گرفت ابزار پژوهش پرسشنامه بود که پس از مصاحبه با مادران در مورد نحوه تغذیه نوزاد،توسط پژوهشگر تکمیل شد. مادران ایرانی با زایمان سزارین تک قلو که فرزندان سالم با وزن بین ۲۵۰۰تا ۴۰۰۰گرم داشتند در این پژوهش وارد شدند. سه برنامه بازدید و آموزش در منزل در روزهای ۳، ۱۰و ۳۰ پس از ترخیص برای گروه آزمایش انجام شد. در همین روزها طی مصاحبه تلفنی نحوه تغذیه نوزاد از گروه کنترل سؤال شد. سپس یافته ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. جهت توصیف نمونه های مورد مطالعه از آمار توصیفی و جهت بررسی تأثیر بازدید منزل بر تغذیه انحصاری شیرخوار با شیر مادر در دوره نوزادی از آزمون مجذور کای استفاده شد.

  یافته ها: دو گروه از لحاظ متغیرهای فردی (سن، تحصیلات، درآمد..) همسان و از نظر آماری اختلاف معنی داری با هم نداشتند. میزان تغذیه انحصاری با شیر مادر در پایان ماه اول، در گروه آزمایش ۴/۸۲ درصد و در گروه کنترل ۶/۵۷ درصد بود که از نظر آماری اختلاف معنی‌داری داشتند . (۹۱/۴ X²= و۰۲/۰= P ) اما در هر دو گروه میزان تغذیه انحصاری روند نزولی پیدا کرد.

  نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان داد، برنامه های بازدید و آموزش به مادر در منزل پس از ترخیص بر تغذیه انحصاری با شیر مادر در دوره نوزادی تأثیر بسزایی دارد. بنابراین می توان گفت آموزش در محیط منزل، کمک و حمایت مادران سزارین شده و رها نکردن آن‌ها پس از ترخیص از بیمارستان یکی از روش‌های مناسب برای ارتقاء تغذیه انحصاری شیرخوار با شیر مادر و پیشگیری از عواقب نامطلوب شروع زودرس تغذیه تکمیلی می باشد ولی عواملی از قبیل نقش منسوبین نزدیک، باورهای مادر و نحوه آموزش‌های دوران بارداری و قبل از ترخیص از بیمارستان نباید نادیده گرفته شوند.