تشخیص و درمان بیماری سرطان مستلزم درک صحیح نوجوان مبتلا و والدین او از چگونگی مقابله با جنبه های تنش زای این بیماری است . نوع مقابله نقش مهمی در سازگاری نوجوانان با بیماری دارد . و از آنجا که والدین مهم ترین افراد در سیستم حمایتی فرزندانشان می باشند، بر افزایش توانایی مقابله فرزندشان با بیماری نقش بسزائی ایفا می کنند.
این مطالعه از نوع همبستگی و به منظور تعیین ارتباط بین نوع مقابله با سرطان در نوجوانان مبتلا و والدین آن ها در بیمارستان های کودکان شهر تهران انجام شده است. جامعه پژوهش کلیه نوجوانان ۱۷-۱۱ ساله مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران و شهید بهشتی بودند. نمونه های پژوهش شامل ۱۲۰ نوجوان مبتلا به سرطان و ۱۲۰ والد حقیقی آن ها بودند که به همراه نوجوان برای دریافت خدمات درمانی بیمارستان های مذکور مراجعه می نمودند. در این مطالعه پس از توضیح روش کار و کسب رضایت نامه کتبی پرسشنامه های خود ایفا جهت تکمیل حضوری در اختیار این افراد قرار داده شد.
بر اساس نتایج پژوهش بین مقابله کارآمد (۵۹۶/۰ r = ، ۰۰۰/۰ P= ) و ناکارآمد (۴۹۱/۰ r= ، ۰۰۰/۰ P= ) نوجوانان مبتلا و والدین آن ها ارتباط خطی مثبت و معناداری وجود داشت. یافته ها نشان داد این ارتباط صرفنظر از سن و جنس نوجوان مبتلا نیز وجود داشت. نوجوانان ۱۴-۱۱ ساله در مقابله کارآمد و نوجوانان ۱۷-۱۵ ساله در مقابله ناکارآمد تأثیر پذیری بیشتری از والدین خود داشتند. همچنین دخترها در مقابله کارآمد و پسرها در مقابله ناکارآمد تأثیر بیشتری از والدین خود می گرفتند.
با توجه به تأثیر پذیری مقابله نوجوانان مبتلا از مقابله والدین خود، پرستاران می توانند با آموزش مقابله صحیح به خانواده و یا معرفی خدمات مشاوره ای، نوجوانان را در نحوه مقابله یاری کنند. همچنین پیشنهاد می شود که مسئولین با ارائه خدمات مشاوره ای و تدوین و اجرای برنامه ای مدون در جهت آموزش مقابله صحیح به خانواده ها تسهیلات لازم را به منظور یادگیری روش های مقابله وسازگاری در نوجوانان مبتلا به سرطان فراهم آورند. به علاوه پیشنهاد می شود به منظور دستیابی به نحوه مقابله خانواده های ایرانی پژوهشی کیفی با همین عنوان انجام پذیرد.
