این پژوهش یک مطالعه زمینه ای است ک به منظور بررسی مشکلات جسمی، روانی و اجتماعی بیماران دارای دستگاه ضربان ساز دائم قلب و چگونگی تاثیر عوامل اجتماعی – فردی (از قبیل: سن، جنس، وضعیت تاهل، سواد و...) بر شدت و ضعف این مشکلات صورت گرفته است. در این پژوهش تعداد ۶۰ بیمار (۲۷زن و ۳۳ مرد)با میانگین سنی ۰۷/۶۰ سال مورد بررسی قرار گرفتند. طریقه گزینش نمونه ها مبتنی بر هدف بوده و از میان بیماران واجدالشرایطی که به طور سرپایی به درمانگاه های قلب مستقر در بیمارستانهای وابسته به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تهران مراجعه نموده بودند، انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده و سپس یافته های بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته اند.
یافته های پژوهش نشان دار عمده ترین مشکلات جسمی واحد های پژوهش شامل احساس خستگی، تنگی نفس، تپش قلب و سرگیجه می باشد . در ضمن اطلاعات بدست آمده نشان داد درصد قابل توجهی از بیماران با مشکل عفونت و اختلال در پوست محل تعبیه دستگاه ضربان ساز مواجه هستند ( ۶۷/۱۱ ) که به مراتب بیش از موارد ذکر شده در پژوهشهای مشابه می باشد. باید توجه داشت که مشکل عفونت یکی از عوارض جدی است که می تواند منجر به بروز مشکلاتی وخیم تر شود. در بررسی سایر مشکلات مشخص شد که عمده ترین مشکلات اجتماعی این بیماران، مشکل دسترسی به مراکز بهداشتی درمانی، از دست دادن شغل و انجام مسئولیتهای شغلی، تامین مخارج زندگی و مخارج درمانی است و عمده ترین مشکلات روانی شامل نگرانی در مورد امکان تمام شدن باتری و از کار افتادن دستگاه، نگرانی از احتمال وارد شدن صدمه به دستگاه و ناراحتی در مورد ناتوانی در انجام ورزشها و فعالیتهای مورد علاقه آنها می باشد. تجزیه و تحلیلهای آماری نشان داد که ارتباط معنی داری بین میزان مشکلات جسمی، اجتماعی و روانی وجود دارد و با افزایش میزان مشکلات مربوط به هر قسمت بر میزان سایر مشکلات بیماران نیز افزوده می شود. در خاتمه این پژوهش نیز با توجه به اطلاعات بدست آمده، کاربرد نتایج پژوهش در حرفه پرستاری مورد بحث و برری قرار گرفته است.
