زمینه و هدف: رفتارهای بهداشتی نقش مهمی در سلامت افراد دارند و خودکارآمدی یکی از عوامل موثر در رفتار می باشدکه نشانگر قضاوت فرد در مورد توانایی در انجام عملی مشخص است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی و رفتارهای بهداشتی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد .
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی همبستگی، ۲۰۳ نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بصورت سرشماری شرکت کردند. داده‌های مربوط به خودکارآمدی و رفتارهای بهداشتی به ترتیب به وسیله نسخه تعدیل شده پرسشنامه های SRAHPS و ΙΙ HPLP جمع آوری شد . داده‌ها با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی و از طریق SPSS تحلیل شد.
یافته ها: اعضای هیئت علمی ۱/۸۴ درصد نمره خودکارآمدی و ۹/۶۵ درصد نمره رفتارهای بهداشتی را کسب نمودند. بین رفتارهای بهداشتی و خودکارآمدی ارتباط معنی دار مستقیم وجود داشت ( ۰۰۰۱/۰ = P ) و ارتباط متغیرهای اصلی با جنس، سن، مدرک تحصیلی، وضعیت تاهل، تعداد فرزندان، درآمد، رتبه علمی و عدم سابقه بیماری مزمن معنادار بود ( ۰۰۰۱/۰ = P ) .
نتیجه گیری کلی: با توجه به ارتباط خودکارآمدی و رفتارهای بهداشتی، استفاده از روشهای تقویت خودکارآمدی اعضاء هیئت علمی از طریق آموزش قابل توصیه است.
