نشریه پرستاری ایران

  این پژوهش یک مطالعه زمینه ای است که با هدف بررسی و مقایسه اثر کاربردی و عوارض انواع آی . یو . دی . های ایرانی و خارجی در زنان مراجعه کننده به درمانگاههای تنظیم خانواده وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران، در سال ۱۳۷۲ انجام پذیرفته است. در این پژوهش ۱۶۲۰ پرونده فعال زنان استفاده کننده از آی. یو. دی. در مراکز فوق الذکر، با استفاده از روش نمونه گیری پواسن مورد مطالعه قرار گرفته است. اطلاعات جمع آوری شده پس از ثبت در برگه چک لیست از طریق استفاده از آمار توصیفی، جداول طول عمر، آزمون کا اسکوئر و تست دقیق فیشر و ضریب همبستگی چوپورف در جدول مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و نتایج کلی از این پژوهش موید این واقعیت است که اثر کاربردی هریک از انواع آی. یو. دی. های ایرانی و خارجی در فاصله ۵/۱۱-۱ سال پس از مصرف با یکدیگر تفاوت داشته (که به مراتب بالاتر از مقادیری است که در مطالعات سایر کشورها گزارش شده است). عوارض هریک از انواع آی. یو. دی. های ایرانی و خارجی با یکدیگر تفاوت داشته( احتمال حاملگی پس از ۵/۱۱ سال مصرف در جمع کل انواع ۷/۳% بوده و آی. یو. دی. تی ۳۸۰ آ خارجی احتمال باروری ۵۳% در ۵/۴ – ۵/۰ سال مصرف داشته است).

  این پژوهش یک مطالعه زمینه ای است که در آن ۱۲۴ دانشجوی سال سوم و چهارم کارشناسی پیوسته مامایی سه دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاههای علوم پزشکی تهران، شهید بهشتی و ایران شرکت داشتند. روش نمونه گیری در این پژوهش تصادفی طبقه ای چند مرحله ای بوده است و جهت گردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل دو بخش مورد استفاده قرار گرفته است. در بخش اول ۴ سوال مربوط به مشخصات فردی واحدهای مورد پژوهش در بر بخش دوم ۲۷ سوال در رابطه با میزان آگاهی دانشجویان مامایی از مراقبتهای دوران بارداری، حین و پس از زایمان تنظیم شده است.

  یافته های این پژوهش در ۴۹ جدول و ۷نمودار تدوین و جهت دستیابی به میزان آگاهی واحدهای مورد پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. در مجموع یافته های این پژوهش بیانگر این مرارد است که میزان آگاهی دانشجویان مامایی در ۲/۷۸% یعنی حداکثر موارد در سطح متوسط و در ۸/۲۱% در سطح ضعیف قرار دارد. ضمنا متغیرهای آموزش رسمی دوران تحصیل و استفاده از متخصصین پزشکی، با میزان آگاهی دانشجویان مامایی از مراقبتهای حین زایمان آگاهی دانشجویان مامایی از مراقبتهای حین زایمان زنان مبتلا به ایدز ارتباط معنی دار داشته است. در پایان، کاربرد نتایج حاصل از این پژوهش در حیطه های مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته و جهت کسب نتایج دقیقتر پیشنهاداتی جهت پژوهشهای بعدی ارائه گردیده است.

  زمینه و هدف: تفکر انتقادی یک جزء ضروری در عملکرد پرستاری است؛ بنابراین دانش و فهم تفکر انتقادی دانشجویان برای آموزش دهندگان حرفه پرستاری مهم می باشد. لذا این پژوهش با هدف بررسی میزان گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان مقطع کارشناسی پیوسته پرستاری انجام گردید.

  روش بررسی: مطالعه از نوع توصیفی بود. جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان سال سوم و چهارم کارشناسی پیوسته پرستاری دانشگاه‌های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی و آزاد اسلامی‌شهر یزد شاغل به تحصیل در نیمسال دوم سال ۸۷-۱۳۸۶ تشکیل دادند. نمونه‌های این مطالعه ۱۷۰ نفر بودند که به صورت تصادفی ساده انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای مشتمل بر دو بخش بود، که بخش اول آن شامل مشخصات دموگرافیک و بخش دوم آن پرسشنامه گرایش به تفکر انتقادی کالیفرنیا بود.

  یافته‌ها: نتایج نشان داد که ۸/۸۱ درصد دانشجویان دارای گرایش به تفکر انتقادی متزلزل بودند و زیرگروه‌های جستجوگری در ۶/۵۷ درصد، قدرت تجزیه و تحلیل در ۴/۶۲ درصد و اعتماد به نفس در ۸/۵۱ درصد مثبت؛ و زیر گروه‌های انتقادپذیری در ۵/۷۶ درصد، قدرت سازماندهی در ۶/۶۰ درصد، و رشدیافتگی در ۳/۶۵ درصد متزلزل؛ و زیرگروه حقیقت‌جوئی در ۱/۶۷ درصد منفی بود.

  نتیجه‌گیری کلی: با توجه به یافته‌های پژوهش که نشان داد گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان پرستاری متزلزل می باشد، بر لزوم استفاده از استراتژی‌های خاص جهت رشد گرایش به تفکر انتقادی تأکید می شود.