نشریه پرستاری ایران

---

  ایفای نقش مدیریت ماهرانه در موفقیت هر حرفه امری شناخته شده و روشن است. موفقیت در پرستاری نیز به عنوان یک حرفه نه تنها از این حقیقت مستثنی نیست بلکه به دلیل رسالت والای خود و نقش مهمی که در زندگی انسان بازی می کند مسئولیت های مدیریت در آن سنگین تر و موفقیت در آن به مهارت های پیچیده تری نیازمند است. مسئولان پرستاری که در غیاب ریاست پرستاری در نوبت کاری عصر و شب، موظف به اداره بخش های پرستاری و سایر قسمت ها در یک موسسه بهداشتی درمانی مانند بیمارستان هستند، برای موفقیت در این امر مهم باید از اصول مدیریت آگاه و در این کار متبحر باشند.

---

افزایش فشار خون شریانی یکی از شناخته شده ترین عوامل خطر تمام اشکال بیماریهای قلب و عروق استو بیماری قلب و عروق سومین علت مرگ پس از مرگ ناشی از حادث و سرطانهاست . حل این مشکل بزرگ بشریت نه درمان بلکه پیشگیری است.

بنا به گفته برونر سودارث در سالهای اخیر همزمان با پیشرفتهای علمی عظیم اجتماعی فعالیتهای حساسی نیز در جهت سلامتی و بهداشت مردم جهان و پیشگیری از بیماری انجام گرفته است. ...

---

  زمینه و هدف: با وجود تحولات عظیم قرن بیست و یکم، هنوز هم تبعیض و سوء رفتار علیه دختران و زنان در گوشه و کنار جهان وجود دارد. این امر ریشه در فرهنگ‌ جوامع دارد. در بسیاری از فرهنگ‌های دنیا، کتک زدن زنان عمل قابل پذیرش بوده و این موضوع در برخی از فرهنگ‌ها چنان نهادینه شده که تقریباً به عنوان مشکل محسوب نمی شود. این پژوهش با هدف تعیین عوارض، نوع و شدت صدمات�جسمی ناشی از خشونت در زنان مراجعه کننده به مرکز پزشکی قانونی شهر یاسوج (۱۳۸۳) انجام پذیرفته است.

  روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی بود که در مرکز پزشکی قانونی شهر یاسوج در سال ۱۳۸۳ انجام گردیده است . جامعه پژوهش زنان و دخترانی بودند که طی شش ماه زمان مطالعه مورد ضرب و جرح قرار گرفته بودند. نمونه گیری به روش سرشماری بوده و به مدت شش ماه، زنان و دختران مورد ضرب و جرح قرار گرفته که مشتمل بر ۳۲۵ نفر بودند مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه و چک لیست صورت گرفت و داده ها پس از جم ع ‌آوری از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند .

  یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که ۱ /۳۱ درصد زنان توسط همسر و ۹/۰ درصد توسط پدر خود مورد ضرب و جرح قرار گرفته بودند. از طرفی در ۵/۶۱ درصد، نوع صدمه ایجاد شده کبودی و خونمردگی بوده است. شدت صدمات ایجاد شده ۸/۶۸‌درصد متوسط تشخیص داده شد. مهم‌ترین عارضه ایجاد شده ۴/۵۵ درصد خونریزی از محل صدمه بوده است.

  نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش ضرب و جرح زنان در این شهر شیوع بالایی دارد و صدمات جسمی ناشی از این معضل اجتماعی می‌تواند مشکلات و عواقب زیادی به‌دنبال داشته باشد، در نتیجه لزوم ریشه یابی و توجه بیشتر به مسئله خشونت علیه زنان احساس می شود.

---

  زمینه و هدف: زخم پا یکی از مشکلات اساسی در بیماران مبتلا به دیابت است. با توجه به نقش مثبت آموزش در پیشگیری از این مشکل، یافتن یک روش مناسب آموزشی جهت انتقال مفاهیم و دانش لازم در ارتباط با خود مراقبتی از پای دیابتی در این بیماران حائز اهمیت است. تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر دو روش آموزش انفرادی و گروهی بر دانش , نگرش و مهارت های خود مراقبتی افراد دچار زخم پای دیابتی صورت گرفت.

  روش بررسی: مطالعه حاضر پژوهشی نیمه تجربی است.که در آن ۸۰ بیمار مبتلا به دیابت شیرین به روش نمونه‌گیری در دسترس از محیط پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آموزشی انفرادی و گروهی (هر کدام ۴۰ نفر) قرار گرفتند. نکات مهم در ارتباط با خود مراقبتی از پا در دو گروه آموزشی ارائه گردید. میزان دانش , نگرش و مهارت بیماران قبل و بعد از آموزش در دو گروه با پرسشنامه و فرم مشاهده اندازه گیری و مقایسه شد. داده ها با آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و تحلیلی (تی تست) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

  یافته ها: نتایج نشان داد که سطح دانش اکثر بیماران در هر دو گروه قبل از آموزش ضعیف، سطح نگرش آنان مثبت و مهارتشان در سطح متوسط بود. تأثیر آموزش در افزایش دانش (۰۹۱/۰= P ) و مهارت (۲۱۴/ ۰ P= ) به روش انفرادی بیش از روش گروهی بود اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. تغییر نگرش در آموزش گروهی به طور معنی داری بیش از آموزش انفرادی بود (۰۱۱/۰= P ).

  نتیجه گیری: تأثیر آموزش در افزایش دانش، نگرش و مهارت در امر مراقبت از پا در و روش آموزش فردی و گروهی یکسان است . اما استفاده از روش آموزشی گروهی مقرون به صرفه تر است.

---

  مقدمه: استفاده از گروه متمرکز برای گردآوری اطلاعات، روش با ارزشی برای محققین کیفی می‌باشد. این روش به طور روزافزونی جایگاه خود را در تحقیقات پرستاری باز نموده است. با استفاده از این روش می توان اطلاعات غنی را طی پویایی گروه، در ارتباط با موضوعی خاص به دست آورد. هدف از این مقاله، مروری نسبتا جامع با استفاده از کتب مرجع و مقالات موجود، بر مشخصات گروه متمرکز و چگونگی برگزاری آن به عنوان یکی از روش های گردآوری اطلاعات می‌باشد.

  محتو ا: گروه متمرکز یک جلسه مصاحبه گروهی نیمه ساختاری است که به وسیله رهبر گروه هدایت و در شرایطی غیررسمی با هدف گردآوری اطلاعات در مورد عنوانی خاص، برگزار می‌شود. خصوصیت اصلی که گروه متمرکز را متمایز می سازد، آگاهی و اطلاعاتی است که از طریق تعامل بین شرکت کنندگان ایجاد می‌شود. شکل باز سؤالات در گروه متمرکز موجب می‌شود که اطلاعات وسیع، عمیق و غنی با کلمات خود شرکت کنندگان به دست آید. هم چنین پاسخ های غیر کلامی مثل وضعیت بدنی شرکت کنندگان نیز اطلاعات مربوط به پاسخ های کلامی را تکمیل می نماید. گروه های متمرکز برای مطالعه موضوعات کیفی، سیاست ها، رضایت مصرف کنندگان، بررسی مشکلات بهداشتی، ارزیابی کیفیت مراقبت، تصمیم‌گیری های حرفه‌ای، ابزارسازی، و بسیاری زمینه های دیگر کاربرد دارند.

  عناصر اصلی یک گروه متمرکز شامل مصاحبه گر ماهر، شرکت کنندگانی که به درستی انتخاب شده اند، مکان و زمان مناسب، و اجرای صحیح فرآیند بحث گروهی می باشند. مصاحبه گر باید بحث را هدایت نماید و اطمینان یابد که طی بحث عنوان تحقیق به خوبی پوشش داده می‌شود. نقش مصاحبه گر تشویق کلیه شرکت کنندگان به شرکت در بحث، تحریک بحث در گروه، تسهیل ارتباطات در گروه، ایجاد تعامل و حفظ پویایی گروه، می‌باشد. توصیه شده است که در هر جلسه گروه متمرکز حداقل دو محقق باتجربه، یکی به عنوان مصاحبه گر و دیگری به عنوان یادداشت بردار، حضور داشته باشند. استفاده از یک راهنمای بحث یا راهنمای سؤالات می تواند به گردآوری موثر اطلاعات کمک نماید. در طی بحث محقق از سؤالات ژرفکاو نیز جهت دست یابی به عمق اطلاعات استفاده می کند. انتخاب شرکت‌کنندگان مناسب برای هر یک از گروه های متمرکز حیاتی است. جهت نمونه گیری معمولا از روش مبتنی بر هدف که طی آن افراد دارای تجربه مورد نظر انتخاب می گردند، استفاده می‌شود. محقق باید مطمئن باشد که افراد دعوت شده به گروه دارای تجربه یا صفتی مشترک در مورد موضوع مورد نظر می باشند. زمان و مکان انجام گروه متمرکز و مدت زمان برگزاری هر جلسه نیز باید متناسب با موضوع تحقیق و شرایط شرکت کنندگان باشد. ضبط صدا و پیاده سازی کلمه به کلمه گفتگوها، به همراه یادداشت برداری و نوشتن یادداشت های عرصه؛ روش های معمول ثبت اطلاعات در گروه متمرکز می‌باشد. رعایت اخلاق در پژوهش نیز از مسائل بسیار مهم می باشند که باید در برگزاری گروه متمرکز مورد نظر باشند.

  نتیجه گیری کلی: گروه متمرکز یک سری بحث های گروهی برنامه ریزی شده جهت دست یابی به ادراکات گروهی از افراد، در مورد موضوعی خاص به شکلی مجاز و غیر تهدیدکننده می‌باشد. گروهی که به درستی سازماندهی و هدایت شده است، منجر به ایجاد اطلاعاتی غنی و عمیق در مورد پدیده مورد نظر می گردد. البته این روش نیز دارای نقاط قدرت و ضعفی است که باید در هنگام به کارگیری آن مورد توجه قرار گیرند.

---

  زمینه و هدف: تصمیم گیری بالینی جزئی اساسی عملکرد حرفه ایی پرستاران و متمایز کننده پرستاران حرفه ای از پرسنل مراقبتی غیرحرفه ای است. تصمیم گیری بالینی پرستاران بیش از هر عاملی بر کیفیت مراقبت تأثیر داشته و فرایند تصمیم گیری بالینی به شناسایی نیازهای بیماران و تعیین بهترین اقدام پرستاری کمک می کند. هدف از این مطالعه بررسی عوامل فردی و اجتماعی مؤثر بر نحوه شرکت پرستاران در تصمیم گیری بالینی می‌باشد.

  روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که بصورت مقطعی بر روی ۲۸۵ پرستار مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها یک چک لیست اطلاعات فردی و پرسشنامه مشارکت در فعالیت های تصمیم گیر PDAQ( Participation in Decision Activities Questionnaire ) بود. داده ها با استفاده از SPSS نسخه ۱۵ و آزمون های توصیفی و مقایسه میانگین ها و همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته ها: نتایج نشان داد که تصمیم گیری بالینی با سن (۰۰۳/۰ p= )، جنس (۰۰۱/۰= p )، بخش کاری (۰۰۲/۰= p )، نوع استخدام (۰۰۵/۰= p ) و سابقه کاری (۰۲۵/۰= p ) ارتباط آماری معنی داری داشته، اما با میزان تحصیلات ارتباط آماری معنی داری بدست نیامد.

  نتیجه گیری کلی: با در نظر گرفتن متغیرهای تاثیر گذار می‌توان نحوه شرکت پرستاران در تصمیم گیری های بالینی را بهبود بخشید لذا بکارگیری شیوه‌های مدیریتی صحیح و راهبردهای آموزشی در این راستا، پیشنهاد می‌گردد.

---

  زمینه و هدف: ابتلای به بیماری دیابت و الزام بیمار به خودمراقبتی موجب تنش های فراوانی در زندگی روزمره می‌شود که استفاده از سبک‌های مقابله‌ای را به منظور سازگاری ضروری می‌سازد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان همبستگی سبک های مقابله ای و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی انجام گرفت.

  روش بررسی : در این پژوهش توصیفی-همبستگی، ۲۷۵ بیمار دیابتی نوع۱ و۲ به روش نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی تهران انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خلاصه فعالیت های خود مراقبتی دیابت و مقیاس سبک های مقابله ای جالویس بود. داده ها توسط آمار توصیفی و آزمون اسپیرمن تحت نرم افزار SPSS ۱۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته ها: خود مراقبتی با سبک‌های مقابله‌ای مواجه شدن (۰۵/۰ ,p‹ ۲۸/۰ r= )، خوشبینانه (۰ ۱ /۰ ,p‹ ۲۸/۰ r= )، حمایت جوینده (۰ ۱ /۰ ,p‹ ۳۱/۰ r= )، و خود اتکایی(۰۱/۰ ,p‹ ۲۵/۰ r= ) همبستگی مثبت و معنی‌داری داشتند و سبک های مقابله‌ای طفره‌آمیز (۰۵/۰ ,p‹ ۱۸/۰- r= ) و هیجانی(۰ ۱ /۰ ,p‹ ۳۴/۰- r= ) با خود مراقبتی همبستگی منفی و معنی‌داری داشتند. همبستگی خود مراقبتی ونمره کلی سبک‌های مقابله‌ای از نظر آماری معنی‌دار بود (۲۶/۰ r= ، ۰۱۸/۰ p= ).

ن ت یجه گیری کلی: باتوجه به یافته های پژوهش توصیه می شود که کارکنان مراکز بهداشتی درمانی دیابت بخصوص پرستاران با تشویق بیماران به کاربرد سبک ها و روش های کارآمد مقابله با تنش در ارتقای خودمراقبتی بیماران دیابتی و سازگاری با این بیماری مزمن گام مناسبی بردارند.

---

چکیده

زمینه و هدف :گزارش پرستاری یکی از اسناد مهم پرونده بیماران بوده و بهترین مدرکی است که می‌تواند فعالیت‌های ۲۴ ساعته پرستاران را بصورت کامل و روشن بیان نماید. از این رو وجود خطا و اشکال در نگارش آن می‌تواند تبعاتی برای پرستار بدنبال داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت خطاهای گزارش نویسی در پرستاران انجام شد.

روش بررسی: تحقیق حاضر مطالعه توصیفی- تحلیلی است که جامعه آماری آن شامل کلیه پرستاران (۱۶۱ نفر) شاغل در بیمارستان شهید بهشتی یاسوج در سال ۱۳۹۳ بودند. ابزار مورد استفاده در پژوهش، پرسش نامه‌ی محقق ساخته بود که توسط آن مشخصات جمعیت شناختی و خطاهای گزارش نویسی پرستاران در قالب ۱۹ سؤال بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و شاخص‌های مرکزی و پراکندگی و همچنین آزمون‌های استنباطی t-test و ANOVA با نرم افزارSPSS  نسخه ۱۶ انجام شد.

یافته‌ها: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، ۷۱/۸۵ درصد پرستاران خطای گزارش نویسی داشتند که بیشترین خطا مربوط به نوشتن گزارش نویسی خیلی طولانی با ۲۴۷ مورد (۰۲/۲۱%) بوده است. میانگین خطای گزارش نویسی برای هر پرستار در یک ماه ۲۲/۱ مورد بوده و همچنین بین خطاها و جنس و سابقه کار پرستاران ارتباط معنی داری وجود داشته است .

نتیجه‌گیری کلی: نتایج نشان داد گزارش‌های پرستاری دارای وضعیت مناسبی نیستند. به نظر می‌رسد ایجاد زیرساخت‌های قانونی و فرهنگی برای گزارش دهی خطاها، تدوین برنامه‌های آموزشی و پایش مداوم در ارتقای کیفیت گزارش نویسی پرستاران ضروری است.

---