طولانی شدن حاملگی تا بعد از هفته ۴۱ مشکلاتی برای مادر، جنین و نوزاد ایجاد می کند. تعیین نتایج حاملگی طولانی مدت از اولویت های تحقیق است . لذا این پژوهش با هدف تعیین نتایج حاصل از حاملگی طولانی مدت انجام شده است.
پژوهش حاضر از نوع موردـ شاهدی بود که اطلاعات از طریق برگه ثبت موارد جمع آوری و سپس مورد بررسی قرار گرفت.
تعداد نمونه های این پژوهش ۱۸۰۰ نفر بودند . ۶۰۰ نفر گروه مورد از طریق نمونه گیری مستمر انتخاب شدند و ۱۲۰۰ نفر گروه شاهد را تشکیل دادند که به طریق تصادفی ساده انتخاب گردیدند.
براساس�یافته های حاصل از این مطالعه ، القاء زایمان ( ۰۰۰/۰ = P )، پاسخگویی به القاء در روز دوم (۰۰۴/۰ = P )، زایمان به روش سزارین (۰۰۴/۰ = P ) و خونریزی بعد از زایمان ( ۰۰۰/۰ = P ) از نتایج مادری حاملگی طولانی مدت شناخته شدند. همچنین یافته ها نشان داد که زجر جنین ( ۰۰۰/۰ = P )، دفع مکونیوم ( ۰۰۰/۰ = P )، کاهش حرکات جنین در هنگام مراجعه ( ۰۰۰/۰ = P ) و کاهش حجم مایع آمنیوتیک ( ۰۰۰/۰ = P ) از نتایج جنینی حاملگی طولانی مدت می باشد . بالاخره یافته ها بیانگر آن بود که موارد پذیرش نوزاد در بخش مراقبت های ویژه ( ۰۰۰/۰ = P ) و افزایش وزن نوزاد در هنگام تولد ( ۰۰۰/۰ = P ) از نتایج نوزادی حاملگی طولانی مدت است.
براساس یافته های این مطالعه افزایش القاء زایمان، جواب دادن به القاء در روز دوم، افزایش زایمان به طریق سزارین، افزایش خونریزی بعد از زایمان، افزایش طول مرحله دوم زایمان، زجر جنین، دفع مکونیوم، کاهش حرکات جنین در هنگام مراجعه، کاهش حجم مایع آمنیوتیک و افزایش وزن نوزاد هنگام زایمان از نتایج نامطلوب حاملگی طولانی مدت شناخته شدند. لذا ختم این حاملگی ها قبل از هفته ۴۱ و در مراکز مجهز به امکانات مراقبت های ویژه ( جهت زایمان، بعد از زایمان، احیاء نوزاد و بخش مراقبت های ویژه نوزاد ) پیشنهاد شد.
