مریم احسانی، مهناز سید الشهدایی، شیما حقانی، صمد شجاعی مطلق،
جلد ۳۵، شماره ۱۳۹ - ( دی ۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف با وجود آنکه بیماری کووید-۱۹ می‌تواند افراد را در گروه‌های مختلف سنی تحت تأثیر قرار دهد، شرایط ازنظر میزان مواجهه و شدت عوارض در مبتلایان به دیابت به مراتب بیشتر از جمعیت عمومی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین دانش، نگرش و عملکرد افراد مبتلا به دیابت در رابطه با بیماری کووید-۱۹ در مراکز آموزشی‌درمانی منتخب وابسته به دانشگاه علوم‌پزشکی ایران در سال ۱۴۰۰ انجام شد.
روش بررسی این مطالعه یک پژوهش توصیفی‌مقطعی است که ۳۸۴ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۲ مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های فیروزگر و حضرت رسول (ص) تهران در بازه زمانی آذر سال ۱۴۰۰ تا خرداد سال ۱۴۰۱ در آن شرکت داشتند. روش نمونه‌گیری به‌صورت مستمر و ابزارهای استفاده‌شده شامل فرم اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه دانش، نگرش و عملکرد طراحی‌شده توسط هنرور و همکاران بود. تجزیهوتحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۶ و آمار توصیفی (فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون تی‌مستقل، تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون همبستگی پیرسون) انجام شد.
یافته‌ها براساس نتایج حاصل از این پژوهش، میانگین سنی مشارکت‌کنندگان ۴۰/۱۱ سال با انحراف معیار ۱۵/۲۰ سال بود. ۹۴/۸ درصد مشارکت‌کنندگان دانش متوسط و کافی را در رابطه با کووید-۱۹ داشتند. میانگین نمره نگرش در این بیماران ۴/۸۹±۳۰/۹۰ و در سطح متوسط به بالا برآورد شد. سهم افراد دارای عملکرد ضعیف نسبت به کووید-۱۹صرفاً ۱/۳ درصد بود. در این مطالعه، بین وضعیت تأهل (۰/۰۰۶=P) و وضعیت اشتغال (۰/۰۰۱>P) با میانگین دانش بیماران، ارتباط معنادار آماری مشاهده شد (۰/۰۵>P). علاوه‌براین بین تحصیلات افراد با میانگین نگرش (۰/۰۱۵=P) و همچنین بین متغیرهای جنسیت (۰/۰۱۰=P)، وضعیت تأهل (۰/۰۰۱=P) و نوع دیابت (۰/۰۰۱>P) با عملکرد افراد، ارتباط معنادار آماری وجود داشت. همچنین بین مدت زمان ابتلا به بیماری با نگرش (۰/۰۲۷>P) و با دانش افراد (۰/۰۰۱>P) در مورد کووید-۱۹ ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.
نتیجه‌گیری سطح دانش، نگرش و عملکرد مبتلایان به دیابت درباره بیماری کووید-۱۹، در این مطالعه در سطح مطلوبی قرار داشت. این نتیجه، به منزله تأییدی برای موفقیت اقدامات انجام‌شده در راستای آموزش این دسته از بیماران توسط دستگاه‌های مسئول نظیر مراکز بهداشتی‌درمانی و رسانه‌هاست و ضرورت افزایش سواد سلامت افراد جامعه به‌ویژه در شرایطی نظیر همه‌گیری‌ها را بیش از پیش آشکار می‌کند.
