نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: هدف از پیوند کلیه در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی افزایش سطح سلامت عمومی این بیماران است. در حالی که پیوند کلیه و همودیالیز هر یک دارای عوارض متعددی هستند که می توانند سلامت و فعالیت های روزمره زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار دهند. بررسی و مقایسه‌ی این متغیرها می‌تواند در ارائه برنامه درمانی و مراقبتی مفید باشد. با توجه به مشکلات ناشی از همودیالیز و پیوند کلیه، این تحقیق با هدف تعیین و مقایسه وضعیت سلامت و فعالیت های روزمره زندگی بیماران کلیوی در شهر کاشان سال 1386 انجام گرفت.

  روش بررسی: 163 بیمار دارای پیوند کلیه و تحت دیالیز در شهر کاشان به روش سرشماری درمطالعه مقطعی توسط پرسشنامه های استاندارد سنجش سطح سلامت DUKE و فعالیت های روزمره زندگی ناتینگهام مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و تحلیلی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد.

  یافته ها: میانگین سن بیماران در گروه پیوند کلیه 6/40 و در گروه دیالیز 3/55 سال بود، 6/55% ازبیماران تحت دیالیز زن بودند و 41% بیماران پیوندی را زنان تشکیل می دادند. میانگین مدت درمان در گروه پیوند کلیه 7/64 و در گروه دیالیز 3/30 ماه بود. میانگین نمره سلامت عمومی در بیماران دیالیزی 6/17 ± 8/49 و در بیماران پیوندی 7/17 ± 1/59 بود (001/0 < p ). میانگین نمره فعالیت های روزمره زندگی در بیماران دیالیزی 8/14 ± 7/31 و در گروه پیوند 2/10 ± 4/51 بود (001/0 < p ).

  نتیجه گیری کلی: هر دو گروه بیماران پیوندی و تحت دیالیز از وضعیت سلامت و فعالیت نامطلوبی برخوردار بودند. هرچند بیماران پیوند کلیه وضعیت بهتری داشتند. برنامه ریزی مراقبتی و آموزشی با هدف بهبود سطح سلامت و فعالیت این بیماران باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد.