نشریه پرستاری ایران

  مقدمه: همگام با تغییرات چشمگیر سیستم‌های بهداشتی و درمانی ، پدیده فرسودگی شغلی پرستاران مورد توجه گسترده جوامع پرستاری سراسر جهان واقع شده است. فرسودگی شغلی از عوامل عمده افت کیفیت مراقبت‌های پرستاری است. خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردی ابعاد سه‌گانه فرسودگی شغلی را تشکیل می‌دهند. گزارش های موجود حاکی از شیوع بالای فرسودگی شغلی در پرستاران است.

  هدف: تعیین فرسودگی شغلی پرستاران در ابعاد مختلف و تعیین چگونگی ارتباط آن با متغیرهای فردی .

  نوع پژوهش: این مطالعه توصیفی مقطعی است که ابتدا فرسودگی شغلی پرستاران از نظر فراوانی و شدت در هر بعد تعیین و سپس ارتباط آن با ویژگی‌های فردی آنان تعیین گردید. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ای شامل سه بخش اطلاعات دموگرافیک (11 سؤال)، ابزارهای استاندارد فرسودگی شغلی Maslach (MBI) با 22 گویه و صفت اضطراب Spilberger (20 گویه) استفاده شده است. درجه‌بندی ابزارهای یاد شده براساس معیار لیکرت است، که در بخش MBI به شکل کم، متوسط و شدید، و در بخش صفت اضطراب به شکل کم، خفیف و متوسط به بالا بیان شده است. روائی و پایائی ابزارهای سنجش طی پژوهش های قبلی مورد تأیید قرار گرفته است. در این پژوهش با مراجعه حضوری به محل کار پرستاران ، پرسشنامه طی یک مرحله توز یع و در مراجعه بعد ی جمع آوری شد.

  نمونه: شامل 151 پرستار با مدرک کارشناسی شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر زنجان در سال 81 می باشد. میزان مشارکت پرستاران د ر این تحقیق 1/60% بود.

  نتایج: اکثریت پرستاران دچار فرسودگی شغلی کم در بعد ا حساس خستگی عاطفی (54% فراوانی و 66% شدت)، فرسودگی شغلی متوسط در بعد مسخ شخصیت (44% فراوانی و 4 3 % شدت) و فرسودگی شغلی شدید در بعد عدم‌موفقیت فردی در حد شدید (45% فراوانی و 46% شدت) بودند. صفت اضطراب به عنوان بهترین پ یش گوئی کننده کلیه ابعاد فرسودگی شغلی شناخته شد (0001/0 P< ) . در این بررسی بین متغیرهای فردی شامل جنس، وضعیت استخدامی، محل کار در بیمارستان، کفایت سطح درآمد و سمت با ابعاد فرسود گی شغلی ارتباط آماری معنی‌دار مشاهده شد.

  بحث و نتیجه‌گیری: وجود سطوح مختلف فرسود گی شغلی با توجه به کیفیت فعلی خ دمات پرستاری ، لزوم اتخاذ سیاست‌های جدید جهت تعدیل و پیشگیری از این پدیده را محر ز می‌سازد.