نیر سلمانی1 
، نجمه زمانی2 ، عهدیه بحری3 ، فاطمه طحانی4
، نجمه زمانی2 ، عهدیه بحری3 ، فاطمه طحانی4
1- 1- دانشکده علوم پزشکی میبد، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد. یزد. ایران. ، n.salmani@ssu.ac.ir
2- 2-دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان. کاشان. ایران.
3- 3- دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد. یزد. ایران
4- 4- بیمارستان شهید صدوقی یزد، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد. یزد. ایران.
2- 2-دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان. کاشان. ایران.
3- 3- دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد. یزد. ایران
4- 4- بیمارستان شهید صدوقی یزد، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد. یزد. ایران.
چکیده: (52 مشاهده)
زمینه و هدف: بعد از تشخیص سرطان و آغاز درمان، اعضای خانواده نسبت به مراقبت از بیمار احساس مسئولیت نموده و در طی فرایند درمان و مراقبت، سوگ پیش بینی شده را تجربه می کنند که می تواند بر ذهنیت مراقبین اثرات منفی داشته و آنان را مستعد بروز هیجانات منفی کند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین میزان سوگ پیش بینی شده در مراقبین بیماران مبتلا به سرطان بستری در بخش اونکولوژی بزرگسالان انجام شده است.
روش بررسی: دراین مطالعه ی توصیفی– مقطعی،160نفر از مراقبین بیماران مبتلابه سرطان بستری در بخش اونکولوژی بیمارستان شهید صدوقی یزد به شیوه ی نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و پرسشنامه سوگ پیش بینی شده را تکمیل نمودند. داده ها با نرم افزار آماری 21-Spss و با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(تی تست،آنالیز واریانس) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها:83/1 % مراقبین زن، 38/8 %مراقبین فرزند بیمار و میانگین سنی مراقبین (10/54 ±)39/96 سال بود. میانگین نمره سوگ پیش بینی شده (11/52±)44/82 بود که بر حسب جنسیت (0/007 = p-value) و مدت زمان مراقب بودن (0/015=p) تفاوت معناداری داشت. نمره سوگ پیش بینی شده مراقبین بر حسب سن، وضعیت اقتصادی، سطح تحصیلات و نسبت مراقب با بیمار اختلاف معناداری را نشان نداد (0/05<p).
نتیجه گیری: میزان سوگ پیش بینی شده ی مراقبین بالاتر از حد متوسط بوده و میزان آن بر حسب جنسیت زن و افزایش طول مدت مراقب بودن، افزایش می یافت. بنابراین اجرای مداخلاتی در جهت سازگاری بهتر با فرایند مراقبت از بیماران مبتلا به سرطان با تمرکز بر متغیرهای اثرگذار می تواند درکاستن این نوع سوگ کمک کننده باشد.
روش بررسی: دراین مطالعه ی توصیفی– مقطعی،160نفر از مراقبین بیماران مبتلابه سرطان بستری در بخش اونکولوژی بیمارستان شهید صدوقی یزد به شیوه ی نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و پرسشنامه سوگ پیش بینی شده را تکمیل نمودند. داده ها با نرم افزار آماری 21-Spss و با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(تی تست،آنالیز واریانس) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها:83/1 % مراقبین زن، 38/8 %مراقبین فرزند بیمار و میانگین سنی مراقبین (10/54 ±)39/96 سال بود. میانگین نمره سوگ پیش بینی شده (11/52±)44/82 بود که بر حسب جنسیت (0/007 = p-value) و مدت زمان مراقب بودن (0/015=p) تفاوت معناداری داشت. نمره سوگ پیش بینی شده مراقبین بر حسب سن، وضعیت اقتصادی، سطح تحصیلات و نسبت مراقب با بیمار اختلاف معناداری را نشان نداد (0/05<p).
نتیجه گیری: میزان سوگ پیش بینی شده ی مراقبین بالاتر از حد متوسط بوده و میزان آن بر حسب جنسیت زن و افزایش طول مدت مراقب بودن، افزایش می یافت. بنابراین اجرای مداخلاتی در جهت سازگاری بهتر با فرایند مراقبت از بیماران مبتلا به سرطان با تمرکز بر متغیرهای اثرگذار می تواند درکاستن این نوع سوگ کمک کننده باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
