جلد 38 -
جلد 38 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abdollahi R, Mohammadpour Y. The Relationship Between Resilience and Moral Distress in Emergency Department Nurses, A Cross-Sectional Study in Urmia City in 1403. IJN 2025; 38 (S1 )
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3894-fa.html
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3894-fa.html
عبدالهی رضا، محمدپور یوسف. ارتباط تاب آوری و آسیب اخلاقی در پرستاران بخش اورژانس، یک مطالعه توصیفی- مقطعی در شهر ارومیه در سال 1403. نشریه پرستاری ایران. 1404; 38 (S1 )
1- گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
2- مرکز تحقیقات ایمنی بیمار، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران. ،mohammadpour.yousef@gmail.com
2- مرکز تحقیقات ایمنی بیمار، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران. ،
چکیده: (57 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از عواملی که به نظر می رسد می تواند بر میزان بروز آسیب های اخلاقی در پرستاران تاثیر بگذارد، تاب آوری می باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط تاب آوری با آسیب اخلاقی در پرستاران بخش اورژانس انجام شد.
روش کار: این مطالعه توصیفی – مقطعی از نوع تحلیلی از فروردین تا خرداد ماه سال 1403 با شرکت 120 نفر از پرستاران بخش هـای اورژانس بیمارسـتان هـای آموزشی درمانی شهر ارومیه به صورت نمونه گیری دو مرحله ای انجام گرفت. در این پژوهش از سه پرسشنامه مشخصات جمعیت شناسی، پرسشنامه تاب آوری کانر دیویدسون و ابزار وقوع آسیب اخلاقی ویلیام برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. تحلیل داده ها بـا اسـتفاده ضـریب همبسـتگی پیرسـون، رگرسیون چندگانه خطی، تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه در نرم افزار آماری 23SPSS- انجام شد.
یافته ها: میانگین سنی شرکت‌کنندگان مورد مطالعه5/45 ± 32/57سال بود میانگین نمره تاب آوری 0/54± 78/33 و میانگین نمره آسیب اخلاقی0/78± 30/55 بود. بین تاب آوری و آسیب اخلاقی در پرستاران بخش اورژانس ارتباط معکوس و معنی دار وجود داشت ( p=0/00 و r=-0/25). همچنین رگرسیون خطی نشان داد که ارتباط معکوس و معنی داری بین این دو متغیر وجود دارد،
نتیجه گیری: در این مطالعه با توجه به اینکه تاب آوری و آسیب اخلافی در پرستاران در سطح بالایی قرار داشت و با افرایش تاب آوری در پرستاران میزان آسیب اخلاقی در آنها کاهش می یافت، بنابراین شایسته است مدیران پرستاری با انجام اقداماتی مانند افزایش حمایت سازمانی و بهبود شرایط کاری آنها زمینه ساز ارتقا تاب آوری در آنها شده تا این امر موجب تعدیل آسیب اخلاقی در پرستاران شود. این مطالعه می تواند در برنامه ریزی های مدیران و سیاست گذاران پرستاری جهت ارتقا تاب آوری در پرستاران مورد استفاده قرار گیرد تا زمینه کاهش آسیب اخلاقی در پرستاران فراهم شده و در نتیجه کیفیت مراقبت های پرستاری افزایش یابد.
روش کار: این مطالعه توصیفی – مقطعی از نوع تحلیلی از فروردین تا خرداد ماه سال 1403 با شرکت 120 نفر از پرستاران بخش هـای اورژانس بیمارسـتان هـای آموزشی درمانی شهر ارومیه به صورت نمونه گیری دو مرحله ای انجام گرفت. در این پژوهش از سه پرسشنامه مشخصات جمعیت شناسی، پرسشنامه تاب آوری کانر دیویدسون و ابزار وقوع آسیب اخلاقی ویلیام برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. تحلیل داده ها بـا اسـتفاده ضـریب همبسـتگی پیرسـون، رگرسیون چندگانه خطی، تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه در نرم افزار آماری 23SPSS- انجام شد.
یافته ها: میانگین سنی شرکت‌کنندگان مورد مطالعه5/45 ± 32/57سال بود میانگین نمره تاب آوری 0/54± 78/33 و میانگین نمره آسیب اخلاقی0/78± 30/55 بود. بین تاب آوری و آسیب اخلاقی در پرستاران بخش اورژانس ارتباط معکوس و معنی دار وجود داشت ( p=0/00 و r=-0/25). همچنین رگرسیون خطی نشان داد که ارتباط معکوس و معنی داری بین این دو متغیر وجود دارد،
نتیجه گیری: در این مطالعه با توجه به اینکه تاب آوری و آسیب اخلافی در پرستاران در سطح بالایی قرار داشت و با افرایش تاب آوری در پرستاران میزان آسیب اخلاقی در آنها کاهش می یافت، بنابراین شایسته است مدیران پرستاری با انجام اقداماتی مانند افزایش حمایت سازمانی و بهبود شرایط کاری آنها زمینه ساز ارتقا تاب آوری در آنها شده تا این امر موجب تعدیل آسیب اخلاقی در پرستاران شود. این مطالعه می تواند در برنامه ریزی های مدیران و سیاست گذاران پرستاری جهت ارتقا تاب آوری در پرستاران مورد استفاده قرار گیرد تا زمینه کاهش آسیب اخلاقی در پرستاران فراهم شده و در نتیجه کیفیت مراقبت های پرستاری افزایش یابد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
