جلد 36، شماره 144 - ( آبان 1402 )
جلد 36 شماره 144 صفحات 375-362 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- مرکز تحقیقات توسعه علوم پرستاری و مامایی، واحد نجفآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجفآباد، ایران.
2- مرکز تحقیقات توسعه علوم پرستاری و مامایی، واحد نجفآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجفآباد، ایران. ،f-salmani@iaun.ac.ir
2- مرکز تحقیقات توسعه علوم پرستاری و مامایی، واحد نجفآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجفآباد، ایران. ،
چکیده: (875 مشاهده)
زمینه و هدف بیماری مزمن انسدادی ریه یک بیماری تنفسی ناتوانکننده است و از علل عمده مرگومیر و ناتوانی در دنیا محسوب میشود. درمانهای حمایتی تنفسی جزء درمانهای تجویزی جهت بهبود این بیماران میباشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر تمرینات تنفسی و فیزیوتراپی قفسه سینه بر خستگی بیماران مزمن انسدادی ریه طراحی شد.
روش بررسی مطالعه حاضر از نوع نیمهآزمایشی بر روی 45 بیمار مزمن انسدادی ریه که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند انجام شد و توسط تخصیص تصادفی به دو گروه 15 نفره تمرینات تنفسی و فیزیوتراپی قفسه سینه و یک گروه 15 نفره کنترل تقسیم شدند. قبل و 6 هفته بعد از انجام مداخله پرسشنامه شدت خستگی کراپ توسط بیمار تکمیل شد. تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تی زوجی، تحلیل واریانس یکطرفه و کایاسکوئر با نرمافزار SPSS نسخه 26 انجام شد.
یافتهها نتایج یافتهها نشان داد میانگین شدت خستگی بیماران قبل و بعد از مداخله در گروه آزمایش تمرینات تنفسی، فیزیوتراپی تنفسی و گروه کنترل تفاوت معنادار آماری داشت (0/001>P). این معناداری در گروه کنترل در جهت افزایش نمره شدت خستگی بوده است. همچنین میانگین شدت خستگی بین 3 گروه قبل از مداخله تفاوت معناداری نداشت، درحالیکه بعد از مداخله تفاوت معنادار بود (0/001>P).
نتیجهگیری باتوجهبه تغییرات مشاهدهشده میزان شدت خستگی بعد از درمانهای حمایتی، پیشنهاد میشود از این درمانها بهصورت تکمیلی در کنار سایر درمانهای دارویی برای بیماران استفاده شود تا باعث بهبود وضعیت تنفسی بیماران گردد.
روش بررسی مطالعه حاضر از نوع نیمهآزمایشی بر روی 45 بیمار مزمن انسدادی ریه که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند انجام شد و توسط تخصیص تصادفی به دو گروه 15 نفره تمرینات تنفسی و فیزیوتراپی قفسه سینه و یک گروه 15 نفره کنترل تقسیم شدند. قبل و 6 هفته بعد از انجام مداخله پرسشنامه شدت خستگی کراپ توسط بیمار تکمیل شد. تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تی زوجی، تحلیل واریانس یکطرفه و کایاسکوئر با نرمافزار SPSS نسخه 26 انجام شد.
یافتهها نتایج یافتهها نشان داد میانگین شدت خستگی بیماران قبل و بعد از مداخله در گروه آزمایش تمرینات تنفسی، فیزیوتراپی تنفسی و گروه کنترل تفاوت معنادار آماری داشت (0/001>P). این معناداری در گروه کنترل در جهت افزایش نمره شدت خستگی بوده است. همچنین میانگین شدت خستگی بین 3 گروه قبل از مداخله تفاوت معناداری نداشت، درحالیکه بعد از مداخله تفاوت معنادار بود (0/001>P).
نتیجهگیری باتوجهبه تغییرات مشاهدهشده میزان شدت خستگی بعد از درمانهای حمایتی، پیشنهاد میشود از این درمانها بهصورت تکمیلی در کنار سایر درمانهای دارویی برای بیماران استفاده شود تا باعث بهبود وضعیت تنفسی بیماران گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |