همه نظام‌های سلامت در دنیا با کمبود منابع مالی برای رفع نیازهای سلامت شهروندان خود مواجه هستند و سیاست‌گذاران سلامت برای حل این مشکل از علوم اقتصادی و سیاست‌گذاری بهره می‌گیرند تا راهکارهای مناسب برای اولویت‌بندی و اختصاص منابع محدود برای رفع نیاز‌های نامحدود سلامت را اجرا کنند [1]. در این مسیر، انجام مطالعات ارزشیابی اقتصادی سلامت برای ارائه شواهد به تصمیم‌گیران بسیار حائز اهمیت است. این نوع مطالعات که «بررسی مقایسه‌ای هزینه‌ها و پیامدهای تکنولوژی‌ها و راهبردهای متفاوت سلامت» هستند [2]، به سیاست‌گذاران کمک می‌کنند تا مقرون به صرفه‌ترین اقدامات برای ایجاد بیشترین پیامد سلامت را انتخاب کنند. با قرار گرفتن موضوع پوشش همگانی سلامت در اولویت‌های کشورها برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار، موضوع دسترسی همه مردم به خدمات مورد نیاز با قیمت مناسب اهمیت بالایی یافته است. همه‌گیری کووید-19 نشان داد که فقط نظام‌های سلامت قوی با بودجه کافی نمی‌توانند تأمین سلامت مردم را در بلند‌مدت تضمین کنند، بلکه نیازمند پیدا کردن روش‌های هزینه اثربخش در ارائه خدمات سلامت هستیم [3].