جلد 35، شماره 136 - ( تیر 1401 )                   جلد 35 شماره 136 صفحات 231-218 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه مدیریت پرستاری، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی ایران، تهران، ایران.
2- گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی ایران، تهران، ایران.
3- گروه مدیریت‌پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی ایران، تهران، ایران. ، marzyeh.soltani@gmail.com
چکیده:   (2007 مشاهده)
زمینه و هدف: رفتارهای مراقبتی جوهره اصلی اقدامات پرستاری است.  ایجاد محیط بالینی مطلوب برای استفاده از توانمندی‌های پرستاران، تابع عوامل و شرایط برون‌سازمانی و درون‌سازمانی متعددی است. مدیران پرستاری با انتخاب سبک‌رهبری مناسب باعث افزایش مشارکت کارکنان در تصمیم‌گیری‌ها و تفویض ‌اختیار به آنان، کمک به توانمند‌سازی آنان، ایجاد انگیزه کاری، افزایش رضایت ‌شغلی و کاهش تنش و بهبود عملکرد تیم درمان می‌شود. درنتیجه کیفیت مراقبت و سطح سلامت جامعه را حفظ می‌کنند و ارتقا می‌دهند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سبک‌رهبری مدیران پرستاری با رفتارهای مراقبتی پرستاران در مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1399 و از دید پرستاران شاغل در این مراکز انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی‌‌همبستگی بود که به‌صورت مقطعی در سال 1399 انجام شد. دیدگاه 214 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران درباره نوع سبک‌رهبری و رفتارهای مراقبتی با استفاده از پرسش‌نامه سبک‌رهبری چند عاملی و پرسش‌نامه رفتار مراقبتی وولف جمع‌آوری شد. گردآوری اطلاعات ازطریق پرسش‌نامه به‌صورت خودگزارش‌دهی بود و مدت‌زمان جهت تکمیل آن‌ها حدود 20 الی 30 دقیقه در نظر گرفته شد. جمع‌آوری داده‌ها از اردیبهشت سال 1400 شروع شد و در مرداد سال 1400 به پایان رسید. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 16 و آمار توصیفی (میانگین و انحراف‌معیار ) و آمار استنباطی (تی مستقل، تحلیل واریانس ) انجام شد. سطح معناداری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. 
یافته‌ها: بیش‌ترین میانگین مربوط به بعد دانش و مهارت حرفه‌ای (0/66±5/17)، و کم‌ترین بعد احترام قائل شدن برای سایرین (0/64 ±4/71) بود و نشان‌دهنده این است که بعد جسمانی مراقبت بیش از بعد روانی مراقبت توجه شده است. نتایج نشان‌دهنده ارتباط معنادار آماری بین بعد احترام قائل شدن برای سایرین با رهبری عدم مداخله بود (0/029=P). سبک‌رهبری تحول‌گرا 0/82±3/43)، سبک غالب در مدیران پرستاری بود و بین رفتارهای مراقبتی با سن (0/032=P) و سابقه کار (0/003=P) ارتباط معنادار آماری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: توصیه می‌شود پرستاران ضمن حفظ دانش و مهارت خود و استمرار در افزایش دانش حرفه‌‌ای، بیشتر به جنبه‌های ارتباطی و عاطفی مراقبت توجه کنند. آموزش و به‌کارگیری سبک‌رهبری تحول‌گرا توسط مدیران پرستاری مد نظر قرار گیرد، زیرا در این سبک‌رهبری، وجود چشم‌انداز واقع‌بینانه و مشارکت پرستاران در تصمیم‌گیری‌ها و توجه به نیازهای فردی کارکنان، امکان توسعه و توانمندسازی پرستاران در جهت برقراری ارتباط محترمانه را فراهم می‌کند.
متن کامل [PDF 6072 kb]   (578 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (708 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: پرستاری
دریافت: 1400/11/13 | پذیرش: 1401/4/1 | انتشار: 1401/4/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.