جلد 35، شماره 138 - ( آبان 1401 )
جلد 35 شماره 138 صفحات 405-392 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سهیلا رحیمی1 
، مهرنوش اینانلو* 2، طاهره نجفی قزلجه3 ، حمید حقانی4
، مهرنوش اینانلو* 2، طاهره نجفی قزلجه3 ، حمید حقانی4
1- گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران.
2- گروه روان‌پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران. ، inanlou.m@iums.ac.ir
3- مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران.
4- گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران.
2- گروه روان‌پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران. ، inanlou.m@iums.ac.ir
3- مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران.
4- گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (717 مشاهده)
زمینه و هدف توجه به عوارض روان‌شناختی بعد از سکته قلبی هم‌راستا با سایر عوارض فیزیولوژیکی آن از اهمیت بالایی برخوردار است. نزدیکی این بیماران به مرگ باعث اضطراب مرگ شده که می‌تواند روحیه آنان را تضعیف کند. این مطالعه با هدف تعیین اضطراب مرگ و نشانگان افت روحیه در بیماران با سکته قلبی بستری در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم‌پزشکی ایران، سال 1400 انجام شد.
روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی است که بر روی 206 نفر از بیماران با سکته قلبی بستری در مراکز آموزشی‌درمانی دانشگاه علوم‌پزشکی ایران در نیمه اول سال 1400 انجام شد. نمونه‌گیری به‌روش مستمر انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل فرم مشخصات جمعیت‌شناختی، پرسش‌نامه اضطراب مرگ تمپلر و نشانگان افت روحیه کیسان بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نسخه 20 نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و تحلیل واریانس استفاده شد.
یافته‌ها بیشتر بیماران شرکت‌کننده در مطالعه مرد، متأهل، دارای شغل آزاد با میانگین سنی 12/49±57/97 سال بودند. میانگین و انحراف‌معیار اضطراب مرگ در بیماران با سکته قلبی 1/62±6/26 (در حد متوسط) بود. بیشتر بیماران (43/7 درصد) اضطراب مرگ متوسط داشتند. میانگین و انحراف‌معیار نشانگان افت روحیه در بیماران با سکته قلبی 5/34±11/88 (در حد شدید) بود. بیشتر بیماران (60/7 درصد) نشانگان افت روحیه شدید داشتند.
نتیجه‌گیری اضطراب مرگ بیماران بعد از ابتلا به سکته قلبی در حد متوسط و نشانگان افت روحیه آن‌ها در حد شدید به دست آمد که توجه به آن‌ها و شناخت عوامل مؤثر بر آن توسط پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه قلبی ضروری است و توصیه می‌شود این مسئله در آموزش مراقبت از این بیماران گنجانده شود.
روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی است که بر روی 206 نفر از بیماران با سکته قلبی بستری در مراکز آموزشی‌درمانی دانشگاه علوم‌پزشکی ایران در نیمه اول سال 1400 انجام شد. نمونه‌گیری به‌روش مستمر انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل فرم مشخصات جمعیت‌شناختی، پرسش‌نامه اضطراب مرگ تمپلر و نشانگان افت روحیه کیسان بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نسخه 20 نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و تحلیل واریانس استفاده شد.
یافته‌ها بیشتر بیماران شرکت‌کننده در مطالعه مرد، متأهل، دارای شغل آزاد با میانگین سنی 12/49±57/97 سال بودند. میانگین و انحراف‌معیار اضطراب مرگ در بیماران با سکته قلبی 1/62±6/26 (در حد متوسط) بود. بیشتر بیماران (43/7 درصد) اضطراب مرگ متوسط داشتند. میانگین و انحراف‌معیار نشانگان افت روحیه در بیماران با سکته قلبی 5/34±11/88 (در حد شدید) بود. بیشتر بیماران (60/7 درصد) نشانگان افت روحیه شدید داشتند.
نتیجه‌گیری اضطراب مرگ بیماران بعد از ابتلا به سکته قلبی در حد متوسط و نشانگان افت روحیه آن‌ها در حد شدید به دست آمد که توجه به آن‌ها و شناخت عوامل مؤثر بر آن توسط پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه قلبی ضروری است و توصیه می‌شود این مسئله در آموزش مراقبت از این بیماران گنجانده شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |