جلد 35، شماره 138 - ( آبان 1401 )
جلد 35 شماره 138 صفحات 373-360 |
برگشت به فهرست نسخه ها
تهمینه صالحی1 
، ناهید شجاعی* 2، حمید حقانی3
، ناهید شجاعی* 2، حمید حقانی3
1- گروه مدیریت پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران. ، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران.
2- گروه مدیریت پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران. ، nahidshojaee5@gmail.com
3- مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران.
2- گروه مدیریت پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران. ، nahidshojaee5@gmail.com
3- مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (581 مشاهده)
زمینه و هدف توانایی پرستار برای گرفتن یک تصمیم مؤثر، مهم‌ترین عاملی است که بر کیفیت مراقبت اثر می‌گذارد و متمایز‌کننده پرستاران حرفه‌ای از پرسنل مراقبتی غیرحرفه‌ای است. عوامل متعدد فردی و سازمانی بر تصمیم‌گیری بالینی اثر می‌گذارند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط مشارکت پرستاران در تصمیم‌گیری بالینی با فرهنگ سازمانی در بخش‌های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم‌پزشکی ایران در سال 1399 انجام شد.
روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی‌همبستگی است. نمونه‌های پژوهش 317 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم‌پزشکی ایران بودند که به‌روش طبقه‌ای با تخصیص متناسب و سپس در درون هر طبقه به‌صورت مستمر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه مشارکت در تصمیم‌گیری بالینی کایلو (2008) و پرسش‌نامه فرهنگ سازمانی کامرون و کوئین (1990) بود. اطلاعات به‌دست‌آمده با نسخه 16 نرم‌افزار آماری SPSS تجزیه‌وتحلیل شدند. برای توصیف مشخصات نمونه‌ها از شاخص‌های توصیفی (میانگین و انحراف‌معیار و فراوانی و درصد) و برای بررسی روابط بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آزمون کای‌دو استفاده شد.
یافته‌ها 88/5 درصد از پرستاران مورد پژوهش زن بودند. تحصیلات 86/5 درصد از آن‌ها در سطح کارشناسی بود. 39/6 درصد در بخش مراقبت‌های ویژه (تنفسی) جنرال مشغول بودند که نسبت به سایر بخش‌ها فراوانی بیشتری داشت. میانگین سنی پرستاران مورد پژوهش 34/65 سال، میانگین سابقه کار پرستاری 10/38 سال و میانگین سابقه کار در بخش مراقبت ویژه 7/25 سال بود. میانگین نمره تصمیم‌گیری بالینی 70/16 با انحراف‌معیار 11/65 بود که از میانه نمره ابزار یعنی 54 بالاتر است و به معنای این است که میزان مشارکت پرستاران در تصمیم‌گیری بالینی بالاست. فرهنگ سازمانی غالب در وضعیت موجود، فرهنگ بازار بود. در وضعیت مطلوب، فرهنگ سازمانی قومی به‌عنوان فرهنگ غالب شناخته شد. فرهنگ سازمانی در وضعیت موجود با تصمیم‌گیری بالینی ارتباط معنا‌دار آماری نداشت (0/13=p)، اما در وضعیت مطلوب این ارتباط معنا‌دار بود (0/014=p). تصمیم‌گیری بالینی در پرستاران با فرهنگ قومی به‌طور معنا‌داری بالاتر از فرهنگ بازار بود (0/013=p).
نتیجه‌گیری نتایج این تحقیق نشان داد فرهنگ سازمانی موجود با فرهنگ سازمانی مطلوب اختلاف دارد. با وجود معنا‌دار بودن ارتباط تصمیم‌گیری بالینی با فرهنگ سازمانی، این ارتباط ضعیف برآورد شد و شاید لازم باشد پژوهشی با تعداد نمونه بیشتر انجام شود. باتوجه‌به اینکه فرهنگ قومی به‌عنوان فرهنگ مطلوب شناخته شد، پیشنهاد می‌شود جهت ارتقای مشارکت پرستاران در تصمیم‌گیری بالینی، برنامه‌ریزی در راستای اشاعه و استقرار فرهنگ قومی در سازمان انجام شود.
روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی‌همبستگی است. نمونه‌های پژوهش 317 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم‌پزشکی ایران بودند که به‌روش طبقه‌ای با تخصیص متناسب و سپس در درون هر طبقه به‌صورت مستمر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه مشارکت در تصمیم‌گیری بالینی کایلو (2008) و پرسش‌نامه فرهنگ سازمانی کامرون و کوئین (1990) بود. اطلاعات به‌دست‌آمده با نسخه 16 نرم‌افزار آماری SPSS تجزیه‌وتحلیل شدند. برای توصیف مشخصات نمونه‌ها از شاخص‌های توصیفی (میانگین و انحراف‌معیار و فراوانی و درصد) و برای بررسی روابط بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آزمون کای‌دو استفاده شد.
یافته‌ها 88/5 درصد از پرستاران مورد پژوهش زن بودند. تحصیلات 86/5 درصد از آن‌ها در سطح کارشناسی بود. 39/6 درصد در بخش مراقبت‌های ویژه (تنفسی) جنرال مشغول بودند که نسبت به سایر بخش‌ها فراوانی بیشتری داشت. میانگین سنی پرستاران مورد پژوهش 34/65 سال، میانگین سابقه کار پرستاری 10/38 سال و میانگین سابقه کار در بخش مراقبت ویژه 7/25 سال بود. میانگین نمره تصمیم‌گیری بالینی 70/16 با انحراف‌معیار 11/65 بود که از میانه نمره ابزار یعنی 54 بالاتر است و به معنای این است که میزان مشارکت پرستاران در تصمیم‌گیری بالینی بالاست. فرهنگ سازمانی غالب در وضعیت موجود، فرهنگ بازار بود. در وضعیت مطلوب، فرهنگ سازمانی قومی به‌عنوان فرهنگ غالب شناخته شد. فرهنگ سازمانی در وضعیت موجود با تصمیم‌گیری بالینی ارتباط معنا‌دار آماری نداشت (0/13=p)، اما در وضعیت مطلوب این ارتباط معنا‌دار بود (0/014=p). تصمیم‌گیری بالینی در پرستاران با فرهنگ قومی به‌طور معنا‌داری بالاتر از فرهنگ بازار بود (0/013=p).
نتیجه‌گیری نتایج این تحقیق نشان داد فرهنگ سازمانی موجود با فرهنگ سازمانی مطلوب اختلاف دارد. با وجود معنا‌دار بودن ارتباط تصمیم‌گیری بالینی با فرهنگ سازمانی، این ارتباط ضعیف برآورد شد و شاید لازم باشد پژوهشی با تعداد نمونه بیشتر انجام شود. باتوجه‌به اینکه فرهنگ قومی به‌عنوان فرهنگ مطلوب شناخته شد، پیشنهاد می‌شود جهت ارتقای مشارکت پرستاران در تصمیم‌گیری بالینی، برنامه‌ریزی در راستای اشاعه و استقرار فرهنگ قومی در سازمان انجام شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |