جلد 35، شماره 138 - ( آبان (پیش از انتشار) 1401 )
جلد 35 شماره 138 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- ، nahidshojaee5@gmail.com
چکیده: (50 مشاهده)
زمینه و هدف: توانایی پرستار برای گرفتن یک تصمیم موثر، مهمترین عاملی است که روی کیفیت مراقبت اثر می‌گذارد و متمایز کننده پرستاران حرفه‌ای از پرسنل مراقبتی غیرحرفه‌ای است. عوامل متعدد فردی و سازمانی بر تصمیمگیری بالینی اثر می‌گذارد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط مشارکت پرستاران در تصمیمگیری بالینی با فرهنگ سازمانی در بخش‌های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران سال 1399 انجام گردید.
روش تحقیق: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است. نمونه‌های پژوهش 317 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران بودند که به روش "طبقه‌ای با تخصیص متناسب" و سپس در درون هر طبقه؛ به صورت "مستمر" انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه مشارکت در تصمیمگیری بالینی و پرسشنامه فرهنگ سازمانیCameron و Quinn 1990 بود. اطلاعات به دست آمده توسط نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای توصیف مشخصات نمونه‌ها از شاخص‌های توصیفی (میانگین، انحراف معیار، آنالیز واریانس، فراوانی، درصد) و برای بررسی روابط بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آزمون کای‌دو استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل نشان داد که 5/88درصد از پرستاران مورد پژوهش زن بودند. تحصیلات 5/86 درصد از آنها در سطح کارشناسی بود. 6/39درصد در بخش ICU جنرال مشغول بودند که نسبت به سایر بخش‌ها فراوانی بیشتری داشت. میانگین سنی پرستاران مورد پژوهش 65/34 سال بوده و میانگین سابقه کار پرستاری 38/10 و میانگین سابقه کار در بخش مراقبت ویژه 25/7 سال بود. میانگین نمره تصمیمگیری بالینی 16/70 با انحراف معیار 65/11 بود که از میانه نمره ابزار یعنی 54 بالاتر است و به معنای این است که میزان مشارکت پرستاران در تصمیمگیری بالینی بالا است. فرهنگ سازمانی غالب در وضعیت موجود، فرهنگ بازار بود. در وضعیت مطلوب فرهنگ سازمانی قومی به عنوان فرهنگ غالب شناخته شد. فرهنگ سازمانی در وضعیت موجود با تصمیمگیری بالینی ارتباط معنی‌دار آماری نداشته است (13/0p=) اما در وضعیت مطلوب این ارتباط معنی‌دار بود (014/0p=). تصمیمگیری بالینی در پرستاران با فرهنگ قومی به طور معنی‌داری بالاتر از فرهنگ بازار بوده است (013/0p=).
نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که فرهنگ سازمانی موجود با فرهنگ سازمانی مطلوب اختلاف دارد. در وضعیت موجود فرهنگ سازمانی با تصمیمگیری بالینی ارتباط معنی‌دار آماری ندارد و در وضعیت مطلوب، فرهنگ سازمانی با تصمیمگیری بالینی ارتباط معنادار آماری دارد. با وجود معنی‌دار بودن ارتباط تصمیمگیری بالینی با فرهنگ سازمانی، این ارتباط ضعیف برآورد شد و شاید لازم باشد پژوهشی با تعداد نمونه بیشتر انجام گردد. با توجه به اینکه فرهنگ قومی به عنوان فرهنگ مطلوب شناخته شد، لذا پیشنهاد می‌شود جهت ارتقای مشارکت پرستاران در تصمیمگیری بالینی برنامه‌ریزی در راستای اشاعه و استقرار فرهنگ قومی در سازمان انجام گردد.
روش تحقیق: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است. نمونه‌های پژوهش 317 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران بودند که به روش "طبقه‌ای با تخصیص متناسب" و سپس در درون هر طبقه؛ به صورت "مستمر" انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه مشارکت در تصمیمگیری بالینی و پرسشنامه فرهنگ سازمانیCameron و Quinn 1990 بود. اطلاعات به دست آمده توسط نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای توصیف مشخصات نمونه‌ها از شاخص‌های توصیفی (میانگین، انحراف معیار، آنالیز واریانس، فراوانی، درصد) و برای بررسی روابط بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آزمون کای‌دو استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل نشان داد که 5/88درصد از پرستاران مورد پژوهش زن بودند. تحصیلات 5/86 درصد از آنها در سطح کارشناسی بود. 6/39درصد در بخش ICU جنرال مشغول بودند که نسبت به سایر بخش‌ها فراوانی بیشتری داشت. میانگین سنی پرستاران مورد پژوهش 65/34 سال بوده و میانگین سابقه کار پرستاری 38/10 و میانگین سابقه کار در بخش مراقبت ویژه 25/7 سال بود. میانگین نمره تصمیمگیری بالینی 16/70 با انحراف معیار 65/11 بود که از میانه نمره ابزار یعنی 54 بالاتر است و به معنای این است که میزان مشارکت پرستاران در تصمیمگیری بالینی بالا است. فرهنگ سازمانی غالب در وضعیت موجود، فرهنگ بازار بود. در وضعیت مطلوب فرهنگ سازمانی قومی به عنوان فرهنگ غالب شناخته شد. فرهنگ سازمانی در وضعیت موجود با تصمیمگیری بالینی ارتباط معنی‌دار آماری نداشته است (13/0p=) اما در وضعیت مطلوب این ارتباط معنی‌دار بود (014/0p=). تصمیمگیری بالینی در پرستاران با فرهنگ قومی به طور معنی‌داری بالاتر از فرهنگ بازار بوده است (013/0p=).
نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که فرهنگ سازمانی موجود با فرهنگ سازمانی مطلوب اختلاف دارد. در وضعیت موجود فرهنگ سازمانی با تصمیمگیری بالینی ارتباط معنی‌دار آماری ندارد و در وضعیت مطلوب، فرهنگ سازمانی با تصمیمگیری بالینی ارتباط معنادار آماری دارد. با وجود معنی‌دار بودن ارتباط تصمیمگیری بالینی با فرهنگ سازمانی، این ارتباط ضعیف برآورد شد و شاید لازم باشد پژوهشی با تعداد نمونه بیشتر انجام گردد. با توجه به اینکه فرهنگ قومی به عنوان فرهنگ مطلوب شناخته شد، لذا پیشنهاد می‌شود جهت ارتقای مشارکت پرستاران در تصمیمگیری بالینی برنامه‌ریزی در راستای اشاعه و استقرار فرهنگ قومی در سازمان انجام گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |