نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: متداول ترین روش جراحی بای پس عروق کرونر CABG (Coronary Artery Bypass Graft) است. از جمله اقدامات لازم بعد از این عمل جدا کردن بیمار از ونتیلاتور و خارج ساختن لوله تراشه است .شناخت متغیرهای مرتبط بر زمان خارج ساختن لوله تراشه علاوه بر پیش بینی این زمان نقش مؤثری در کنترل عوامل و ارتقای کیفیت مراقبت را به دنبال خواهد داشت. هدف این مطالعه تعیین رابطه بین متغیرهای فردی و فیزیولوژیک قبل از عمل با زمان خارج ساختن لوله تراشه بعد از عمل جراحی بای پس عروق کرونر بود.

  روش بررسی: این مطالعه توصیفی بوده و جامعه پژوهش را کلیه بیمارانی که تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر قرار گرفتند تشکیل داد. در این پژوهش جامعه و نمونه پژوهش یکسان بود و تمام 150 بیمار که شرایط ورود به مطالعه را داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری به صورت سرشماری بود. داده های لازم از پرونده ها استخراج و در صورت تکمیل نبودن پرونده تا قبل از ترخیص نقایص اطلاعات پرونده رفع می گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی، میانگین، انحراف معیار، توزیع فراوانی، و آزمون‌های مان وایتنی یو، مجذور کا و فیشر استفاده شد.

  یافته ها: نتایج نشان داد 6/72‌درصد بیماران مذکر و بقیه مونث بودند. میانگین و انحراف معیار سن 93/9 ± 16/56 سال بود. 7/76‌درصد بیماران در سه رگ گرفتاری داشتند. بر اساس نتایج حاصل ازآزمون مجذور کای، اکستوباسیون کمتر یا مساوی 12 ساعت در کسانی که سن کمتری داشتند (50 < ) سال به طور معنی داری بیشتر بود (01/0 (P< . همچنین نتیجه آزمون من ویتنی وجود رابطه بین اکستوباسیون و سابقه استفاده از بالن پمپ را تأیید کرد (05/0 < P )، به طوری که در کسانی که سابقه استفاده از بالن پمپ را داشتند زمان اکستوباسیون طولانی تر بود.

  نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله می توان چنین اظهار داشت که بیماران مسن و کسانی که از بالن پمپ استفاده کرده اند نسبت به سایر بیماران نیازمند توجه بیشتری هستند. خارج ساختن هر چه سریع تر لوله تراشه تسهیل در انتقال سریع بیمار به بخش و ترخیص از بیمارستان، کاهش هزینه ها را به همراه دارد.