نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: خودکارآمدی موجب تنظیم فرایندهای تنش زا می شود. بعلاوه، دانشجویان به عنوان گروهی پرخطر برای ابتلا به افسردگی شناخته می‌شوند. هدف این مطالعه،‌ بررسی ارتباط میان افسردگی و خودکارآمدی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران بود.

  روش بررسی: این مطالعه از نوع همبستگی است و جامعه پژوهش را دانشجویان پرستاری مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل دادند. برای نمونه‌گیری، از بین کلاس‌های دانشکده به طور تصادفی کلاس‌هایی انتخاب شدند. در مجموع تعداد 249 نفر از دانشجویان سال های اول تا سوم پرسشنامه‌های پژوهش را تکمیل کردند ابزار گردآوری داده‌ها از سه قسمت تشکیل می شد: اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی Sherer و همکاران و پرسشنامه افسردگی Beck . برای تجزیه ‌تحلیل داده‌ها نرم‌افزار SPSS نسخه 16و آزمون‌های آماری همبستگی Pearson ، آزمون Chi-square و Fisher مورد استفاده قرار گرفت.

  یافته‌ها: آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین افسردگی و خودکارآمدی دانشجویان ارتباط آماری معنی‌دار معکوس وجود دارد (0.001 p< ؛ 461/0 - = r ). همچنین ارتباط معنی دار معکوس میان افسردگی و علاقه‌مندی به رشته تحصیلی (0.001 p< ) و نیز ارتباط معنی دار مستقیم بین خودکارآمدی و کفایت درآمد خانواده (0.029 p= ) یافت شد.

  نتیجه‌گیری کلی: نتایج این پژوهش نشان داد بین افسردگی و خودکارآمدی دانشجویان پرستاری ارتباط معکوس وجود دارد؛ یعنی افسردگی بالاتر با خودکارآمدی پایین تر ارتباط دارد. پیشنهاد می‌گردد در پژوهش های بعدی، ارتباط افسردگی و خودکارآمدی در دانشکده‌های دیگر و در مقایسه با سایر رشته‌ها نیز مورد بررسی قرار گیرد.