نشریه پرستاری ایران

  زایمان واقعه پراسترسی است که در مدت کوتاهی رخ می‌دهد، زن برای تطابق با آن نیازمند کمک و حمایت یک فرد ماهر است. ترس و اضطراب سبب عدم پیشرفت زایمان و در نتیجه انجام مداخلات جراحی می‌گردد. لذا جهت کنترل درد و سازگاری با استرس ‌زایمان توصیه شده است هر زن توسط یک ماما اختصاصاً و به طور مداوم مراقبت و حمایت گردد.

  هدف این مطالعه تعیین تاثیر مراقبت اختصاصی مامایی در طول لیبر بر نوع زایمان برحسب مداخلات تحریکی و تعداد زایمان قبلی بود.

  این مطالعه‌ کارآزمایی ‌بالینی تصادفی با گروه کنترل بر روی 290 زن باردار کم خطر که به شیوه مستمر نمونه‌گیری و به طور تصادفی در دو گروه مراقبت اختصاصی (145) و مراقبت معمول (145) مامایی تقسیم شدند، انجام گردید. در گروه مراقبت اختصاصی از شروع فاز فعال زایمان یک ماما ضمن حضور مداوم و مراقبت بالینی زن را جهت رویارویی با درد و استرس زایمان‌ با استفاده از روش‌های غیردارویی کاهش درد (تکنیک‌های تنفسی، تن‌آرامی، ماساژ و ...) و حمایت عــاطفی و فیزیکی یاری نمود. نمونه‌های گروه کنترل طبق روال معمول مراکز آموزشی - درمانی مراقبت شدند.

  یافته‌ها نشان داد که در گروه مراقبت اختصاصی زایمان سزارین و زایمان با ابزار نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری (000/0 = P ) کاهش یافت. همچنین با انجام آزمون منتل هنزل جهت حذف اثر هر یک از متغیرهای مداخله‌گر (مخدوش‌کننده) تعداد زایمان قبلی و مداخلات تحریکی (نحوه پارگی کیسه آب و استفاده از اکسی‌توسین) نتایج نشان داد که اختلاف نوع‌ زایمان بین دو گروه معنی‌دار بود.

  یافته‌های این پژوهش مؤید آن است که ارائه مراقبت اختصاصی مامایی به مفهوم مراقبت و حمایت مداوم و رفع مناسب و به موقع نیاز‌های عاطفی و جسمی زن طی لیبر سبب کاهش مداخلات جراحی در زایمان و بالطبع عوارض و هزینه‌های مربوطه می‌شود. لذا استفاده از این شیوه نوین مراقبتی در مراکز زایمانی توصیه می‌گردد.