نشریه پرستاری ایران

  مقدمه: خشونت اعمال شده بر زنان از طرف همسرانشان دارای شیوع بالایی است. خشونت خانگی تهدیدی جدی برای سلامت جسمی و روحی مادر و جنین محسوب می‌شود.

  هدف: تعیین شیوع همسرآزاری در دوران بارداری ب ی ن زنان مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران .

  نوع پژوهش: این پژوهش از نوع مقطعی بوده است که در آن اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد بررسی شیوع خشونت خانگی، به روش مصاحبه چهره به چهره جمع آوری گردید. از نرم افزار SPSS برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

  نمونه‌ پژوهش: 1800 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران ، نمونه پژوهش را تشکیل داده اند . روش نمونه‌گیری به صورت مستمر و تعداد نمونه متناسب با میزان مراجعه به بیمارستان های منتخب بوده است. ‌ شش بیمارستان دارای بخش زایمان و درمانگاه مراقبت بارداری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران شامل بیمارستان های اکبرآبادی، لولاگر، شهدای یافت‌آباد، حضرت رسول اکرم (ص) ، فیروزآباد ی و فیروزگر به عنوان محیط پژوهش مورد استفاده قرار گرفته اند.

  نتایج: یافته‌های حاصل از این پژوهش نشان داد که شیوع همسرآزاری در کل 6/60% و شامل سه نوع همسرآزاری جسمی (6/14%)، روحی- روانی (5/60%) و جنسی (5/23%) بود. و همچنین آسیب‌های شدید ناشی از همسرآزاری جسمی 3/43% موارد، همسرآزاری روحی- روانی 2/24% موارد و همسرآزاری جنسی 5/3% مو ا رد گزارش گر دید.

  بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش، خشونت خانگی دارای شیوع بالایی نسبت به تحقیقات مشابه بوده است. لذا پیشنهاد می‌ شود کلیه درمانگاه‌های مراقبت از بارداری، زنان باردار را از نظر مواجهه با خشونت خانگی غربالگری نمایند . همچنین پیشنهاد می شود پژوهش های آتی شیوع خشونت خانگی را در سطح جامعه با استفاده از نمونه گ ی ری خوشه ای انجام گیرد.