@ARTICLE{Ebrahimi Ghassemi, author = {Ebrahimi Ghassemi, A and }, title = {“Letter to Editor”Social Skills and Teamwork in New Generation of Nurses}, volume = {31}, number = {116}, abstract ={کار گروهی مؤثر عنصر اساسی محیط کار بهداشتی است و همواره چالش‌هایی برای برآوردن انتظارات کارفرمایان و کارکنان وجود دارد. با این وجود، مصرف کنندگان یا کاربران خدمات بهداشتی اغلب گمان می‌کنند که کار گروهی مؤثر در مراکز بهداشتی الزاما وجود دارد. وظیفه سیاست گذاران، کلینیسین‌‌ها و مدیران نظام بهداشتی این است که راه‌هایی برای بهبود شرایط کاری کارکنان و برآوردن انتظارات بیماران بیابند. در برخی کشورها، مدیران نظام بهداشتی، سیاست گذاران و آموزش دهندگان در تلاش هستند تا برای دستیابی به مراقبت ادغام یافته و با کیفیت، محیط کار بهداشتی را به محیط کار گروهی مؤثر تبدیل کنند. از سوی دیگر، توسعه‌ی سریع و مداوم تکنولوژی پزشکی و پیچیدگی ارایه مراقبت‌های بیمار- محور در قرن بیست و یکم، کار گروهی و همکاری بین حرفه‌های بهداشتی را می‌طلبد. این مقاله اهمیت توسعه مهارت‌های اجتماعی و کار گروهی در محیط‌های آموزشی و بالینی را بررسی می‌کند و به معرفی راهبردهایی برای ایجاد و تقویت کار گروهی مؤثر از طریق تغییر برنامه‌های آموزشی رشته پرستاری و سایر حرفه‌های بهداشتی می‌پردازد. 3 تحقیقات و نظرات متخصصین مروری اجمالی از مزایای کار گروهی و اجرای آن ارایه می‌کنند. برای تبدیل محیط کار بهداشتی به محیط کار گروهی مؤثر، به راهبردهای آموزشی جهت ترویج و ادغام همکاری‌های بین حرفه‌ای در برنامه‌های درسی حرفه‌های بهداشتی نیاز است. آموزش بین حرفه‌ای (Interprofessional education/ IPE) یک وسیله ایده آل برای معرفی تازه‌های دانش به دانشجویان و کارکنان مراقبت‌های بهداشتی است و به عنوان یک ابزار آموزشی مؤثر برای بهبود همکاری محسوب می‌شود. سازمان جهانی بهداشت(1) نیاز به همکاری بین حرفه‌های مراقبت‌های بهداشتی در هر دو زمینه آموزش و بالین را شناسایی کرده است. اقدامات مشارکتی همچنین شامل کار کردن نزدیک با بیماران، خانواده‌ها و جوامع برای ارایه بالاترین سطح مراقبت از بیمار است(2). با استفاده از ایفای نقش یا بیماران استاندارد در آزمایشگاه‌های شبیه سازی، دانشجویان می‌توانند مهارت‌های تصمیم گیری و ارتباطی لازم برای کار با بیماران را تمرین کنند و به آن‌ها در مسیر بهبودی خود کمک کنند. مدرسینی که تمایل دارند IPE را در راهبردهای آموزشی خود ادغام کنند، نظریه‌های متعددی در اختیار دارند. به عنوان مثال نظریه یادگیری اجتماعی- فرهنگی می‌تواند به عنوان یک لنز مورد استفاده قرار گیرد که از طریق آن می‌توان به آموزش و ارزیابی همکاری گروهی در طی آموزش بین حرفه‌ای دانشجویان در دوره های آموزش بالینی یا آزمایشگاه ‌ها شبیه سازی پرداخت. مربیان، رهبران و کارکنان پرستاری می‌توانند شیوه‌های تأثیرگذار را به کار گیرند و راهبردهای مبتنی بر تجربه را برای افزایش کار گروهی و همکاری در نسل جدید پرستاران توسعه دهند. شیوه‌های تأثیرگذار شامل فعالیت‌های کلاسی طراحی شده برای ارتقای یادگیری، تعامل و تکمیل این فعالیت‌ها در دوره‌های آموزشی و آنلاین است. همکاری و کار گروهی می‌تواند در گروه‌های سه نفره تعیین شده یا از طریق ترکیب تکلیف با یک عنصر یادگیری مبتنی بر جامعه تشویق شود، به طوری که دانشجویان موظف به تکمیل مصاحبه‌هایی با متخصصین عضو تیم مراقبت‌های بهداشتی بین رشته‌ای شوند. آموزش بین حرفه‌ای باید تمرکز اصلی برنامه‌های دانشگاهی برای آموزش متخصصین آینده باشد تا نهایتاّ کیفیت مراقبت از بیمار را افزایش دهد. دانشجویانی که در IPE مشارکت می‌کنند معتقدند که این آموزش به افزایش آگاهی از رشته‌های دیگر شده و منجر به ایجاد فرصت برای مشورت با اعضای حرفه‌های مختلف می‌شود(3). از آنجا که مراقبت‌های بهداشتی مدرن توسط نظام مراقبت‌های بهداشتی چند رشته‌ای ارایه می‌شود که متکی بر ارتباط مؤثر و کار گروهی به منظور ارایه مراقبت ایمن، مؤثر و باکیفیت اعلاء است، پرستاران در تمام زمینه‌های تخصصی از فرصت‌های بیشماری جهت استفاده از مهارت‌های بین فردی خود برای وارد شدن در همکاری و کار گروهی برخوردار می‌باشند. برای ارایه نگرش جامع، مبتنی بر شواهد و قابل احترام نسبت به حمایت و مراقبت بیمار- محور، آموزش و همکاری بین حرفه‌ای برای کارکنان بهداشتی با پیش زمینه‌های مختلف ضروری است. همچنین بسیار مهم است که مربیان و کارکنان پرستاری در ایجاد مهارت‌های اجتماعی، کار گروهی و ارزش همکاری بین حرفه‌ای در آموزش نسل جدید پرستاران موضع قوی داشته باشند. }, URL = {http://ijn.iums.ac.ir/article-1-2834-fa.html}, eprint = {http://ijn.iums.ac.ir/article-1-2834-fa.pdf}, journal = {Iran Journal of Nursing}, doi = {10.29252/ijn.31.116.1}, year = {2019} }