زمینه و هدف: همسرآزاری در دوران بارداری، یکی از شایع ترین مشکلات مطرح در بهداشت باروری است که اطلاعات و دانسته های ما در مورد آن بسیار اندک است. با توجه به اهمیت موضوع در ارتقاء سلامت مادران تجربه آزار در دوران بارداری، سلامتی و زندگی مادر و جنین درحال رشد وی را به مخاطره انداخته و منجر به عواقب وخیمی می گردد. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع همسرآزاری و عوامل فردی و بارداری مرتبط با آن در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی غرب تهران در سال 86-1385 انجام گرفت.

روش بررسی: در پژوهشی مقطعی، 370 نفر از زنان باردار، مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی منتخب از بهمن 1385 لغایت فروردین 1386 به طور مستمر مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری اطلاعات از هریک از واحدهای پژوهش در یک مرحله با استفاده از دو پرسشنامه خود گزارش دهی تعیین عوامل مرتبط با آزار و پرسشنامه اقتباس شده از ابزار استاندارد ارزیابی، غربالگری آزار بود. تجزیه و تحلیل آماری با نسخه 14 نرم افزار SPSS و آزمونهای کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک انجام گرفت.

یافته ها: فراوانی کلی همسرآزاری در این پژوهش 7/59 درصد بود. (تحصیلات، شغل، تجربه آزار در کودکی، شاهد خشونت والدین بودن، سوء مصرف مواد و سیگار) در زن یا شوهر و بارداری بدون برنامه و مراقبت های ناکافی دوران بارداری با همسرآزاری در دوران بارداری ارتباط معنی داری داشتند (05/0‍‌p<).

نتیجه گیری کلی: مواجهه بیش از نیمی از زنان با همسرآزاری لزوم شناسایی و حمایت از زنان باردار آزار دیده را مطرح می سازد، لذا پیشنهاد می شود در دوران بارداری علاوه بر مراقبت های معمول، غربالگری همسرآزاری با اولویت دادن به زنان باردار مورد توجه قرار گیرد.