مهارت در ارائه خدمات پرستاری درکیفیت مراقبت‌های بهداشتی تاثیرگذار است. ماهیت عملی و بالینی پرستاری ایجاب می‌کند که آموزش مهارت‌های بالینی به نحوی برنامه‌ریزی شود که فرصت مشاهده، تقلید، انجام عمل تحت نظارت و دریافت بازخورد برای دانشجوی پرستاری فراهم شود.

  این پژوهش یک مطالعه توصیفی بود که با هدف تعیین نظر دانشجویان سال آخر پرستاری در مورد سطح مهارت‌های بالینی کسب شده در دوران تحصیل در دانشکده های پرستاری مامایی ایران، تهران و شهید بهشتی انجام شد. نمونه های پژوهش 251 نفر دانشجوی ترم هفت و هشت بودند که پس از توضیح کامل و کسب رضایت، پرسشنامه خود ایفا در اختیار آنان قرار داده شد.

  نتایج حاکی از آن بود که مهارت‌های مربوط به بررسی علایم حیاتی با میانگین 5/87 در سطح «تبحر» کسب شده بودند. مهارت‌های مربوط به تزریقات، سرم و دارو دادن و مهارت‌های مربوط به کنترل عفونت و مراقبت از زخم به ترتیب با میانگین 23/79 و 76/77 در سطح «تسلط» کسب شده بودند. بیش از 90 درصد دانشجویان فرصت انجام مهارت‌های فوق را یک بار یا بیشتر پیدا کرده بودند. مهارت‌های مربوط به حفظ بهداشت فردی و جابجایی بیمار، جمع‌آوری نمونه‌های آزمایشگاهی، تأمین نیازهای تغذیه‌ای، اکسیژن‌رسانی و باز نگه داشتن راه‌های هوایی، رفع نیازهای دفعی به ترتیب با میانگین 79/66، 46/65، 29/65، 65/61، 92/57 در سطح «انجام مهارت تحت نظارت» کسب شده بودند و حدود 20 درصد دانشجویان اصلاً این مهارت‌ها را انجام نداده بودند.

  با توجه به نتایج مشخص گردید تعداد قابل توجهی از دانشجویان در برخی از مهارت‌ها به سطح انجام مهارت تحت نظارت نرسیده بودند. لذا پیشنهاد شد تا در برنامه‌ریزی آموزش بالینی سطح مورد انتظار هر مهارت تعیین و شرایط دستیابی به آن در مرکز مهارت‌ها فراهم شود. انجام پژوهش هایی در زمینه سطح کسب شده مهارت‌ها در سایر حیطه ها و بررسی علل و عوامل عدم دستیابی به سطح مورد انتظار نیز توصیه شد.